ONE SHOT - Wakacyjne poznanie cz.1.

Trwały wakacje, lecz w sercach uczniów można było wyczuć lekką obawę i niepewność. Było to spowodowane nową szkołą, przeniesienie się z tego posranego gimnazjum wprost do liceum. Czy ludzie tam ich zaakceptują? Czy będą luzakami czy jakimiś kurewskimi pozerami? Zastanawiające. No oni na pewno będą trząść budą, nauczyciele nawet nie odważą się ich nie przepuścić do następnej klasy, bo zwariują. Temat nowej szkoły, a raczej klasy przewijał się cały czas w ustach, zgromadzonych w domu Akasuny, chłopaków. U Rudego było najlepiej, bo mieszkał tylko z siostrą i babcią, a one raczej nie zdołają ich wyrzucić. U innych rodzice nie zgadzali się na gościnę całej bandy, a chłopcy byli w takim okresie, że nie cierpią rodziców, gdyż stawiają za dużo warunków.

- Ej, Saso. Odpal laptopa i wejdź na stronę szkoły – nakazał Yahiko. – Może jest już lista składu naszej klasy.

- Nie mam, siostra go używa – odparł leniwie.

- To po niego idź – zaproponował Itachi, a przyjaciel bezsilnie przewrócił oczami, nie ruszając się z miejsca. – Co jest? Boisz się siostrzyczki? A może opierdolu od babci? – zaśmiał się.

- Powinieneś znać jego ból, Uchiha – sarknął Deidara. – On przynajmniej nie musi łazić publicznie za rączkę z siostrą, jak ty z braciszkiem, hm – uśmiechnął się triumfalnie.

- Zamknij mordę, Barbie – syknął, a reakcja nastąpiła od razu i oboje chwycili się za kołnierze i z złością w oczach przymierzyli do siebie pięści. Yahiko od razu rozdzielił ich z pomocą Nagato.

- Uspokójcie się. Kakuzu, Sasori pójdą grzecznie po laptop, Hidan przestanie pluć z okna na przechodni, a Barbie i Ken się uspokoją, jasne?! – warknął groźnie, a wszyscy wymienieni posłusznie wykonali polecenia. Deidara prychnął na obdarzony go epitet, a Itachi zaśmiał się pod nosem. Ostatecznie tylko pokazał mu język, co nie wyszło mu na dobre, bo wszyscy spojrzeli na niego z politowaniem.

Kakuzu i Sasori wyszli z pokoju i skierowali się do młodszej siostry brązowookiego. Zapukał grzecznie do drzwi, niestety nikt nie otworzył. Nawet nawoływania nie pomogły.

- No weź kurwa otwórz drzwi. Naciska się na klamkę jakbyś nie wiedział – wytłumaczył mu ponaglająco.

- Wiem, ale u nas jest zasada szanowania prywatności – nastąpiła minuta, dziwnej i krępującej ciszy.

- Skoro skończyłeś pierdolić to otwórz drzwi i zabierz swoją własność – rozkazał, popychając go, ten westchnął i obojętnie otworzył drzwi. Zastał siostrę z słuchawkami w uszach i grającej w jakieś gierki online.

- Matsuri, potrzebuję laptop – powiedział, lecz zdała się go nie słyszeć. Powiadomił ją o swej obecności kopiąc lekko w jej nogi.

- Ała! – przynajmniej dla niego to było lekko. Zdjęła słuchawki z uszu. – Co tu robicie?

- Twój brat, innymi słowy pan i władca, przyszedł po swój laptop – oznajmił Kakuzu, uświadamiając ją, jaki poziom pełni w rodzinie Sasori.

- Korzystam z niego, ślepi jesteście? – burknęła na powrót patrząc na laptop. Kakuzu nakazał gestem głowy, zabrać jej przedmiot siłą. W końcu to jego siostra. Wypchał go do przodu.

- Nie bądź cipa. Postaw się!

- Dobra – westchnął i wyrwał z laptopa kabelek od słuchawek, zamknął matrycę i zabrał przedmiot, protesty dziewczyny ciągle nie ustawały. – Matsuri, ucisz się gówniaro.

- Pożyczyłeś mi laptop. Dotrzymuj słowa!

- Myślałem, że robisz coś istotnego, a nie jakieś pierdoły. Więc idź się uczyć lepiej – rzekł sucho i wyminął ją razem z kolegą, który niby niechcąco szturchnął ją w ramię.

- Uważaj, jak chodzisz ty metalowo puszko – syknęła do zielonookiego, rozmasowując sobie ramię.

- Spierdalaj dzieciaku, bo tlen marnujesz – odgryzł groźnie.

Później już powrócili do pokoju rudowłosego, zastając widok Yahiko, któremu najwidoczniej puściły nerwy i chciał wypchać Hidana z okna. Sytuację kontrolował jedynie Nagato, a reszta kibicowała liderowi ich grupy. Kakuzu odchrząknął i przywołał do siebie kolegów, cierpliwie czekając, aż Sasori wstuka nazwę strony i dokona innych formalności. Wcześniej jeszcze głośno komentowali i śmiali się z posiadania gry The Sims 2. To dlatego właśnie Akasuna nie chciał odbierać siostrze laptopa. Prawdziwa wersja, że w grę gra siostra, oczywiście ich nie przekonała.

- Dobra, nie śmiejcie się już – uspokoił Yahiko.

- Taa, łeb pęka od waszego świńskiego kaszlu – dodał Nagato, a w reszcie o dziwo, nasilił się śmiech.

- Solidarność rudych oferm – stwierdził Zetsu.

- Bo oni to mogą sobie zaruchać jedynie wirtualnie – usprawiedliwił ich kpiąco, Hidan.

Jeszcze z jakieś pięć minut sobie poszydzili z kolegów, a potem spokojnie przeszli do Internetu. Nie byli zbytnio zadowoleni z podziału na klasy. Nie chodzi o to, że nie są wszyscy razem, to akurat dobrze. Tylko niektórzy woleli by się zamienić, na przykład Hidan, on jest z samymi normalnymi – Itachim i Yahiko, choć zaraz Zetsu też jest, całe szczęście, ale to i tak trochę za mało.

- Danna, jesteśmy razem w klasie, hm – uśmiechnął się znacząco. Kolejne lata wkurwiania się nawzajem poglądami na temat sztuki. Biedni ci nauczyciele.

- Uroczo. Może jeszcze siądziecie w wspólnej ławce – sarknął Itachi. Nie wiadomo czemu, musiał każdy jego wywód skomentować. Tak bardzo oboje się nie lubili, choć konkretnego powodu nie było. Dei obrzucił go morderczym spojrzeniem.

- Kurwa, ale zabawne, bo zmarszczek dostaniesz, hm – prychnął blondyn.

- Już dostałem, bo muszę na ciebie patrzeć – odgryzł, kompletnie nie przejmując się wcześniejszą obelgą swojego wyglądu. Tacy już są, własny wygląd ich nie obchodzi. Wiedzą, że są piękni.

- To wypierdalaj do domu, pewnie twój tatuś już obecność sprawdza, hm – prychnął wyniośle, a reszta miała bardzo wielką potrzebę wpierdolenia tej dwójce. Przez ich nikogo nie obchodzącą wojenkę odeszli od głównego wątku.

- Patrząc na mnie, widać, że jestem z rodziny hetero – odpowiedział dumnie, a wtedy Dei zapragnął wjebać Itachiemu. Przepychając się przez zgromadzenie, rzucił się na bruneta z pięściami. Wszyscy spojrzeli na lidera, czekając na wydanie jakiegoś polecenia, bo sami od siebie nie chcieli się wtrącać.

- Eh, zostawcie ich. I tak są pojebani, wic nic im nie grozi – oznajmił, a wszyscy wzruszyli ramionami. Ponownie wgapiali się w ekran, który kontrolował Akasuna. – Ciekawe, jakie są te dziewczyny? Ja żadnego imienia nie znam – rzekł zastanawiająco. Inni też nie bardzo kojarzyli.

- Mi się kojarzy imię Anayanna, ale z wyglądem nic… - Hidan przybrał pozycję myślącą, nie często ją okazywał. – Wydaję mi się, że na mszach ją poznałem… nie wiem, chuj z nią. A te Enma Kirei i Kirei to pewnie jakieś siostry albo przyjaciółki.

- I co w związku z tym? – zapytał Kisame. Co ich to obchodzi? Mogą się nawet nienawidzić, w dupie to ma.

- Może zgodzą się na trójkąt – zaśmiał się z wyższością, już miał plan jak do nich zagada. Nie ma opcji, by się oparły jego urokowi. Ma przecież tak zwany kaloryfer na brzuchu.

- Hidan – zawołał Nagato. – Zamknij gębę, twoja ślina ścieka na włosy Sasoriego.

- Kurwa mać, jebany downie – warknął Sasori, odpychając od siebie Siwego.

- To nada twoim włosom jedwabisty połysk – zaśmiał się Zetsu, cytując słowa z reklamy szamponu.

Nic mu nie odpowiedział wyciągnął z szuflady ręcznik papierowy i oderwał trochę części, by potem przyłożyć sobie do głowy. Zaciekawieni koledzy ponownie otworzyli te szufladę, zauważając wszystkie potrzebne przybory do ipsacji, potocznie zwanej masturbacją.

- No, Sasori… nareszcie jakieś męskie przedmioty – zaszydził Kisame.

Po chwili już się uspokoili, jak i wcześniejsza dwójka. Dei rozmasowywał sobie bark, a Itachi czoło, już odczuwał skutek uboczny w postaci guza. Yahiko jednak nie był przekonany co do ich poprawy, więc rozdzielił ich na dwie przeciwne strony biurka. Potem Sasori znowu szperał na stronie, natrafiając na czat założony przez ich przyszły rocznik. Według Hidana nikt fajny nie zagląda na te śmieszną stronę, ale mylił się. Było tam kilka dziewczyn w temacie ich roczniku, które „przejmowały czat”.

- Ej, a może zrobimy spotkanie zapoznawcze? – zaproponował Nagato, wszyscy spojrzeli na niego, jak… jak na kolesia z dobrym planem. W końcu się do czegoś przydał.

- Świetny pomysł, ale ja mam zajebisty – żachnął się Hidan. – zróbmy weekondowy wyjazd nad jezioro. Znam fajne miejsce.

- Więc tam nie jedziemy – zadecydował Yahiko, a wszyscy, jak jeden mąż przytaknęli.

- Eh, kurwa mać… banda pierdolonych niedowiarków… - zaczął wtem wyszarpał Sasoriego z krzesła przy biurku i rzucił na podłogę. Nikt się stanem Rudego nie przejmował, tylko tym co usiłuję pokazać Hidan. Po chwili wyświetliło się kilka podstron wskazujących na schronisko młodzieżowe, wyposażone w całkiem przytulne warunki. – Niedaleko jest niewielka plaża z jeziorem. Więc jest normalnie.

- Czy to jest pewne? – wtrącił Kakuzu, na powrót zastanawiając się nad normalnością tego miejsca.

- To jest tak pewne, jak to że Sasori jest dziewicą – uśmiechnął się Siwy.

- Jak już to prawiczkiem, ciulu – poprawił Kisame. – Co do tego to ja odpuszczam, mam inne plany.

- Ja też nie dam rady, jutro jadę ze starymi do Korei – oświadczył Zetsu.

No dobra, dwóch a w sumie trzech nie jedzie, bo Tobi jest teraz w szpitalu. Powinni go odwiedzić, ale im się nie chcę, zrozumie. Chyba. Natomiast cała reszta się zobligowała do wyjazdu. Ustalali wszelkie pierdoły typu termin, dojazdy i nocleg. Hidan stwierdził, że wszystko załatwi i postara się o zniżki. Tak więc teraz wystarczy wtajemniczyć w plan swoje klasy. Wszystko zwalili na Yahiko, więc pisał ze swojego konta. Oczywiście sugestie kolegów były mile widziane, ale nikt nic nie proponował. Lider westchnął ciężko.

YAHIKO: Witam.

- No weź, kurde – zrzędzenie zaczął Nagato. – Brzmisz jak nauczyciel…

- Może się przelogujemy? – zaproponował Itachi.

- Już za późno, znają jego imię, jaka lipa – dodał depresyjnie Hidan, a obgadywanemu zapulsowała żyłka. – Jak się dowiedzą, że taki frajer nami dowodzi to dupa z podrywu.

- Zamknąć mordy! Do krytyki pierwsi, ale pomocy już kurwa nie bardzo! – warknął wściekle.

- Ktoś odpisał… - wskazał Sasori.

TSUKI: Yo xd

AMANE: Hejka ^^

ENMA KIREI: Hej :D

- Widzisz? Używają emotek, są fajne, a ty nie z tą kropką…- burknął Deidara, w jednej chwili zostając porażony władczym wzrokiem lidera. Jednak szybko nakazali mu przejść do rzeczy.

YAHIKO: Mam dla Was pewną propozycję spotkaniową.

AMANE: To czat, a nie jakiś kurewski zakład usług matrymonialnych :P

YAHIKO: Chodzi mi o spotkanie naszego rocznika…

TSUKI; Domyślałyśmy się, sam jeden sobie byś nie poradził xd

ENMA: To, o co biega z tym spotkaniem? :D

- Zapytaj czy są ładne – zaproponował Hidan. Wszyscy byli tego ciekawi, ale Yahiko nie zgodził się na zadanie takiego pytania ze swojego konta. Na kogo on wyjdzie. Chłopcy posłali sobie zgodne spojrzenia i odsunęli od biurka rudowłosego, zostawiając wszelkie pytania w rękach Hidana.

YAHIKO: jestescie ladne??? :D :3

TSUKI: Raczej, jesteśmy zajebiste w każdym calu *zarzuca teatralnie włosami*

YAHIKO: zajete??? ;>

AMANE: Ja przed chwilą wstałam :P Nic nie robię xd

ENMA: Jestem typ forever alone :<

Ups, chyba źle zrozumiałam pytanie .___.

YAHIKO: Amane nie skumala bazy ;/ </3

TSUKI: Faktycznie kurwa, wywiad matrymonialny xd

AMANE: Smutno mi teraz :<

Mówiłam! ;3

Akurat w tym momencie Yahiko wyrwał się kolegom i dobiegł do komputera, przerywając im zabawę kosztem jego imienia. Byli usatysfakcjonowani tym dialogiem, widać są takimi fejmami w towarzystwie. Yahiko wrócił do poważnego wyglądu swoich wpisów, chłopaki stwierdzili, że jest nużący, bo czytać jakieś dziesięciolinijkowe teksty i nie użyć żadnej emotki. Kto z takim czymś chciałby pojechać na wczasy? To gorsze, niż pobyt z rodzicami. Dlatego, w czasie gdy wysłał wiadomość na czacie pojawiła się następna z dziewczyn – Ushio, wszystkie z nich olały wypowiedź chłopaka, odpisując na jej „Yo”, skutkiem czego wpis rudego zaginął gdzieś w czeluściach czata, a one nic sobie z tego nie zrobiły.

- No ja pierdole, kurwa jego mać i w ogóle! – warknął desperacko Yahiko i walnął głową o blat biurka. Wszyscy się zaśmiali cicho, wiedzieli, że tak będzie. Kwestia czasu.

- Przykre stary – klepnął go w ramię, Hidan. –Jakaś Ushi jest od ciebie ważniejsza, żal mi ciebie – na powrót parsknął śmiechem. Gdyby nie jej krowie imię to by tak nie zabolało kolegę.

- Naucz się czytać, durniu. Tam piszę Ushio, a nie Ushi – poprawił Nagato, wskazując na ekran.

- Ushi, Ushio chuj z tym, nie jest w mojej klasie, nie muszę pamiętać jej imienia – dla zaakcentowania swojej obojętności, wzruszył ramionami.

- To masz, weszła jakaś z naszej klasy – zapowiedział Itachi. – Sheeiren Imai.

- Wiesz, naprawdę cieszymy się, że potrafisz czytać, hm – sarknął Deidara. – Mogę ja z nimi popisać?

- Nie – odparli wszyscy zgodnie. Powiedziałby im coś, ale nie powie.

Przez dość długą chwilę obserwowali ekran czatu, nic nie dopisując. Czekali, aż zauważą brak jednej osoby, ale zdawały się to olać. W drugim podejściu wytypowali Sasoriego, nie dlatego, że umie zaciekawić swoją osobą, obojętność wzbudza zachętę czy piszę fajnym stylem, po prostu to jego laptop. Zarejestrował się pod swoim imieniem  i już miał zacząć pisać, kiedy za oknem zabrzmiała syrena z samochodem, który naturalnie sprzedawał lody. Wszyscy z wyjątkiem Akasuny spojrzeli wymownie na lidera. Ten tylko westchnął.

- Sasori, zajmij się wszystkim, ja muszę spadać do domu na kolację. Nara – i wyszedł do przedpokoju, wszyscy załapali aluzje i wymyślali różne głupie wymówki, by iść sobie kupić lody. No naprawdę od wymówek pokroju tej Yahiko, do wymówki „muszę zrobić zdrową kupę”. Czasem sam się poważnie zastanawia z jakimi debilami się zadaje.

Tydzień później wszyscy mieli spotkać się na dworcu kolejowym, skąd mieli potem przejechać bez zbędnych przesiadek do celu. Tak, Sasori pomyślnie namówił dziewczyny na wyjazd, a te zobligowały się namówić inne znajome z klasy, które nadają się na ich zacne towarzystwo. Tak więc piąta rano i zaczynali się zbierać. Akasuna był punktualnie, co nikogo z jego znajomych, by nie dziwiło. Wraz z nim czekał Yahiko, jako lider głupio by mu było się spóźnić, ale i tak lekko przysypiał będąc na stojąco. Po niedługim czasie przyszedł i Itachi z Nagato, w sumie nie byli śpiący, byli podekscytowani. Taki młodzieżowy wypad, aż dziwne, że ich starsi się zgodzili.

- Są jakieś dziewczyny – mruknął Sasori, wskazując ruchem głowy na jakieś trzy dziewczyny. Miały ze sobą przenośne torby z bagażem i wyglądały na zaprzyjaźnione i w ich wieku. – Przydałoby się zagadać… liderze – wytypował kolegę, gdyby tego nie zrobił pewnie na niego by wszystko zwalili.

- Dobra. Nagato idziesz ze mną – zadecydował, a tamci odetchnęli. – Wy idźcie do tamtych – nakazał, wskazując na nowo przybyłe. Przełknęli ślinę, tylko w internecie byli śmiali. Jednak podeszli do dziewczyn, ale najpierw tamta grupa zagadała. Pod naporem wzroku trzech dziewczyn stracili odwagę.

- Cześć. Jestem Yahiko, a to mój kumpel Nagato – przedstawił się, jak i kolegę, wyciągając rękę do uścisku.

- Yo.

- Siema – żadna z nich nie odwzajemniła mu uścisku, przez co czuł się jak kretyn. Na szczęście ostatnia się zlitowała nad losem jego dłoni i uścisnęła, uśmiechając się ciepło.

- Cześć, jestem Ushio. A to Tsuki i Itami – przedstawiła zobojętnione przyjaciółki. Potem uścisnęła dłoń z Nagato lekko się rumieniąc pod wpływem jego rozkosznego uśmiechu. Yahiko spojrzał na przyjaciela wymownie, niech przystopuję z flirtami.

- Jesteście z nowego rocznika liceum? – przytaknęły. – No to jedziemy razem. Proponowałem wam na czacie wyjazd.

- Nie – zaprzeczyła Tsuki. – Jakiś Sasori nam proponował… nie zaraz, Yahiko to ten z jakimś takim rozdwojeniem jaźni, chyba.

- Nie mam rozdwojenia – burknął. – Na chwilę wtrącił mi się na konto jeden z moich głupich kolegów, taki Hidan.

- Taa, pisał jak jakiś pokemon – stwierdziła beznamiętnie.

- No, a Sasori to tamten rudy chłopak – wskazał Nagato na przyjaciela. – Jesteśmy z jego paczki… albo raczej on jest z naszej – uśmiechnął się.

- No aparycję ma niezłą – stwierdziła It, lustrując chłopaka od stóp do głowy. Rozmówcy spojrzeli na Akasune, nic interesującego, ale dobra, nie wnikają. – Ma dziewczynę? – zapytała nie odwracając wzroku. Mruknęli tylko przecząco. – Więc co z nim nie tak?

- Heh – Nagato rozmasował sobie kark. – Jeden z naszych kumpli twierdzi, że wszystko przez to, że jest rudy.

- A wy niby nie? – prychnęła Itami.

- Też nie mamy dziewczyny, więc wszystko się zgadza – uśmiechnął się całkowicie nie zażenowany odpowiedzią.

- It nie chodzi z nami do szkoły, ale to moja kumpela, więc ją zaprosiłam – oznajmiła Tsu, a Yahiko już miał coś powiedzieć lecz został uprzedzony. – Chuj mnie obchodzi wasze zdanie.

- Ale to miał być taki klasowy wyjazd, taki był plan – napomknął Yahiko. – Dodatkowa osoba to większy koszt.

- W dupę sobie wsadź instrukcję swojego planu – warknęła Tsu.

Ush tylko przekręciła oczami, przyjaciółce nie można się sprzeciwiać, bo jeszcze coś strasznego zrobi. Przerwała ich rozmowę i przeprosiła za przyjaciółki. Następnie przeszła do zapoznania się z nimi. Natomiast grupka po drugiej stronie już się wstępnie zapoznała i aktualnie ekscytowała wyjazdem.

- Rany, to nie do pomyślenia, że wstałam tak wcześnie – ziewnęła Sheeiren, bez żadnych oporów oparła się o ramię Itachiego, który wpadł jej w oko. – wszystko przez Kirei, to że ty sobie cenisz punktualność, nie znaczy, że masz po mnie przychodzić godzinę przed czasem – burknęła do dziewczyny.

- Lubisz być punktualna? – upewnił się Sasori, kiwnęła głową. – Ja też.

- Moja bratnia dusza – stwierdziła z zafascynowaniem, krzyżowali swoje spojrzenia wymieniając się również lekkimi uśmiechami. Lecz te jej chwilę przerwało wymowne chrząknięcie nowego przybysza. Niechętnie spojrzała na dziewczynę i ją zignorowała chamsko.

- Ooo, hej Enma – przywitała się Sheeiren. – To są chłopaki z naszego rocznika – podeszła do niej i zarzuciła rękę na jej ramieniu. - Itachi i Sasori – wskazała, a potem wyszeptała jej do ucha. – ale Itachi jest mój.

- Szkoda gościa – uśmiechnęła się zadziornie i przywitała ze wszystkimi, oprócz Kirei. – To co porabiasz Sasori? – zagadała go, ignorując stojącą obok dziewczynę.

- Um, rozmawiam z Kirei? – odpowiedział pytaniem. Obróciła się do blondwłosej, a potem znowu do niego.

- Dlaczego? – zapytała, a on nie wiedział co powiedzieć. No, bo jak to, dlaczego? Czy to nie oczywista odpowiedź?

- Spierdalaj, nie musi mieć powodu by ze mną rozmawiać – warknęła oburzona, jednocześnie posyłając Enmie złowrogie spojrzenie, które ją tylko rozbawiło. – Może sobie stąd pójdziesz?

- Nie. To taka kara za nie kupienie mi pandy, bo opierdol na ciebie nie działa – uśmiechnęła się słodko, doprowadzając rozmówczynie do irytacji.

- Mówiłam ci kurwa, że jest w drodze.

- Aha jasne, jesteś kłamca i cię nie lubię. Dlatego będę ci przez ten weekend niszczyć życie.

- Nienawidzę cię – syknęła do niej, a Sasori i Itachi zaśmiali się pod nosem, odebrali ich stosunki do siebie jako żart. Każdy by tak odebrał. - Z czego rżycie?! – warknęła w ich stronę, Kirei.

- To nic takiego – zaczął Akasuna. – Siostry…? – wskazał na nie obydwie. – Czy przyjaciółki? – Sheeiren odciągnęła na bok Uchihę, wyczuwała nadchodzące napięcie. Nie rozumiał o co chodzi, ale udał się w kierunku lidera, zostawiając zakłopotanego rudzielca. – C-Co?

- To… NIE JEST moja przyjaciółka! – wykrzyknęła wściekle z ognikami w oczach.

- Ani moja! – dołączyła Enma. – Ja jej nienawidzę. Umrzesz za kolejny taki zwrot – chłopak przełknął głośno ślinę. Straszne są!

- Prze-Przepraszam… - wydukał, starając się je uspokoić.

Potem wyciągnął je do reszty towarzystwa. Bał się zostać z nimi sam na sam i jeszcze niechcący coś palnąć, a on miał do tego talent. Zapoznał się też z resztą dziewczyn, mimo wszystko w towarzystwie chłopaków jakoś lepiej się gadało. Jeden za wszystkich i coś tam dalej. Yahiko oddalił się na moment, dzwoniąc po trzy kolejne cioty. Jak ta pierwsza się rozchorowała, a to źle, bo pełnił role skarbonki, to dwie kolejne jakoś w busie zapoznały się z koleżankami i tak się zagadali, że pojechali dwa przystanki dalej, ale są w drodze.

Westchnął ciężko, bycie przywódcą takiej bandy kretynów to nic sprawiającego podziw. Schował komórkę i powiadomił resztę jak ma się sytuacja. Postanowili nie czekać i kupić bilety dla wszystkich, do zadania zgłosiła się Tsuki, a za sprawą Kirei narzucone było jej towarzystwo Enmy. Przynajmniej w jej perspektywie było to udręką, ale w Tsu już nie bardzo. Yahiko też poszedł, chciał wyjść przed dworzec i szukać tych głupków. W momencie gdy weszli, tamci również wkroczyli nad dworzec od drugiej strony. Wraz z dziewczynami byli w szampańskich humorach.

- A ten rudy chuj to nasz lider – wyszeptał Hidan do dziewczyn, a gdy podeszli do chłopaka przedstawił mu koleżanki. – Ta ślicznotka to Anayanna, tak ja myślałem znamy się z msz, mszów, MSZY – za trzecim razem odmienił prawidłowo, a Dei z sarkazmem bił mu oklaski.

- Rozumiem, że tak się dowiedzieliście, że są z naszego rocznika – przywitał się z dziewczynami, o imię drugiej nie  zdążył zapytać, bo Dei zaczął gadać, a jemu się za chuja nie da przerwać.

- Nie, nie było inaczej. Siedzimy z Hidanem w busie, od cholery ludzi, wszystko pozajmowane, wchodzą te dwie, hm – wskazał na przyjaciółki.

- Rozumiem. Ustąpiłyście im miejsca i tak się skumaliście – wtrącił lider, ale nie zgadł.

- Nie, nie. Ja i Amane stałyśmy na przejściu i…

- Kurwa mać, ja opowiadam, hm! – przerwał Anayannie z fochem, ona przewróciła oczami, ale pozwoliła mu kontynuować. – żułem gumę, a Hidan też chciał, to ja mu żeby spierdalał, bo ma swoje, hm. A on mi, że wie, ale jego gumy nie służą do żucia – Yahiko westchnął głośno, nie może streścić tej historii? Natomiast jego towarzyszki były jakby zainteresowane charyzmą blondyna. – więc mi powiedział, że poderwie Anę, a jak się uda dam mu gumy, hm. No i on uszczypnął ją w tyłek i Liderze żebyś widział z jakim impetem dała mu z liścia!

- Jeszcze ma ślad na ryju – stwierdziła Amane, dołączając do entuzjazmu chłopaka.

- Przeprosiłam – burknęła ze śmiechem, Anayanna.

- Nie musiałaś – oznajmił Hidan. – Mi się nawet podobało – Yahiko uśmiechnął się do Amane, ignorując wywód Siwego. Wpatrywał się w nią chyba nawet za długo. – Głodny?

- Nie…?

- To nie patrz na mnie, jak na jakiegoś kurwa hamburgera – naburmuszyła się żartobliwie, czego nie zobaczył i się porządnie speszył. Jako wymówkę uznał kupno biletów, a ich wysłał na zewnątrz do reszty. Hidan bez oporów zarzucił ręce na ramionach Anayanny i Amane i poprowadził je do reszty, muszą poznać największą, chodzącą na tej planecie porażkę imieniem Sasori. Dei szedł za nim, ale dwie dziewczyny zatarasowały mu drogę, patrząc na niego, jakby zaraz go miały zgwałcić na środku dworca. Lecz nie dał się im zastraszyć.

- No hej - zaczęła Enma, uśmiechając się do niego powabnie. - jak leci?

- Spoko...? - zabrzmiał trochę niepewnie, dlatego odchrząknął, doprowadzając się. do porządku. - Deidara jestem, hm.

- Tsuki - przedstawiła się niska ciemnowłosa dziewczyna.

- Enma - odpowiedziała druga. Widziały po sobie, że mają chrapkę na tego samego kolesia. Jedna odpowiedź o wszystkim przesądzi. - z której jesteś klasy?

- Ach, czyli wy też rozpoczynacie liceum? - wtrącił wesoło, teraz już wszystko ogarnia.

- Z której jesteś kurwa klasy?! - powtórzyła groźnie Tsu. Blondyn przełknął ślinę.

- B-Be.

- Kurwa.

- Jest! - uradowała się Tsuki, nie bacząc na zdołowanie koleżanki. Deidara nie ogarniał o co im chodzi, chyba chciał wyjść do kolegów, a raczej na pewno chciał to zrobić. Ciemnowłosa posłała mu ciepły uśmiech. - Będziemy razem w klasie.

- To chyba dobrze... To co dziewczęta - podał każdej swoją dłoń. - wyjdziemy do reszty zoo, które już niestety poznałyście? - nie musiał długo czekać na odpowiedź, właściwie to jej nawet nie dostał, bynajmniej nie w słowach. Enma wraz z koleżanką wtuliły się w bok chłopaka, zarzucając jego ręce na swoich ramionach. Głupi by był, gdyby miał coś przeciwko, a wbrew pozorom przejawiał przebłyski inteligencji.

Tak więc wyszli na zewnątrz dołączając do czekającej niedaleko peronu grupki. Tym razem Dei został obdarzony zapoznawczymi pytaniami reszty towarzystwa płci pięknej. Jednakże koledzy nie pozwolili mu cieszyć się zbyt długo byciem centrum uwagi. Po chwili przyszedł Yahiko wręczając każdemu po bilecie do pociągu, niektórzy pierwszy raz mieli okazję zobaczyć bilet, zwykle jeżdżą na spontana, nie bawiąc się w jakieś pierdolencję pokroju kupowania jakiś papierków.

- Kurwa - jęknęła Anayanna, gdy bilecik został strącony z jej dłoni przez wiatr. - Wracaj tu gnoju... - warknęła sama do siebie, nachylając się do ziemii po papierek. Hidan nie marnował okazji i klepnął dziewczynę w tyłek, wszakże "kto wypina tego wina".

- O Jashinie cieszysz oczy swojego wyznawcy! - wykrzyknął, uśmiechając się perwersyjnie do dziewczyny.

- Jashin pozwala patrzyć, a nie klepać w dupę - oznajmiła zaczepnie. Siwowłosy złapał ją w talii, przyciągając ją ostro do siebie, patrzyła na niego ciekawa, a jednocześnie obojętna jego kolejnych ruchów.

- No nie mów, że ci się nie podobało, Słonko - uśmiechnął się pewny swego. Ależ on zajebisty, żadna mu się nie oprze. Potem zawrócił z nią do reszty towarzystwa, wpadając na jedną z dziewczyn. - Kurwa, jebana mać...

- Patrz gdzie leziesz, ofermo – zawołała odtrącona dziewczyna, na szczęście Nagato uchronił ją przed upadkiem.

- Sorki Ushi – odrzekł obojętnie.

- Nie mów do mnie Ushi! Nazywam się Ushio, ewentualnie Ush – fuknęła, nagle orientując się w czyich jest ramionach i się czerwieniąc. – Przepraszam.

- Luz, nie przejmuj się Hidanem. On jest po prostu… - czerwonowłosy zastanowił się nad odpowiednim określeniem.

- Dziwny? Głupi? Bezczelny? Zboczony? Wredny? Wkurwiający? - wymieniał wyżej wymieniony z nieodpartą dumą.

- Właściwie wszystko pasuję – wtrącił Itachi, a wszyscy chłopcy się zgodzili.

Dziewczyny zszokowały męskie grono, twierdząc, że nawet go lubią. Jedynie Ushio jakaś taka normalna była. No nie ważne, wszyscy się ze sobą przyjaźnili w większym lub mniejszym stopniu. Grunt to potrafić ze sobą rozmawiać. Po jakichś piętnastu minutach nadjechał pociąg, prowadzący do celu ich podróży, bez zbędnych przesiadek. Wszyscy udali się Yahiko, który prowadził ich przez pociąg w poszukiwaniu opustoszałych miejsc, aż natrafił na pomieszczenie gdzie było dość pusto, jedyna miejsca siedzące były zajęte przez jakieś staruszki, natomiast całe pomieszczenie było jak pusty korytarzyk, to miejsce było przeznaczone dla osób niepełnosprawnych fizycznie. Nie mieli nic przeciwko zajęcia tego pomieszczenia, jakby co to się najwyżej usuną. Bez oporów usadowili się na podłodze obok chłopaków. Jedynie Hidan otwarcie objął Ane, pozwalając oprzeć się o swój tors, nie oponowała to sobie pozwalał. W oczach reszty znajomych, czasem na zbyt wiele. Uchiha tymczasem starał się zabić siedzące przy nim Amane i Sheeiren. Ta druga była zła, że musi dzielić z kimś jego skupienie i ciskała w nią kurwikami z oczu. Itachi miał przy sobie talie kart, które wydzielił na standardowe dwadzieścia cztery, czyli dziewiątka, dziesiątka, dupek, dama, król i as, we wszystkich czterech kolorach.

- To, która pierwsza chcę sztuczkę? – czarnooki zapytał z uśmiechem.

- Ja! Ja! – wykrzyczała Amane, zostając szturchnięta boleśnie łokciem przez koleżankę.

- Ja chcę! – pchnęła poprzedniczkę na bok. – Kontynuuj Itachi – lecz ten z troską spojrzał na obolałą dziewczynę. – Nie przejmuj się tą mendą, udaje – stwierdziła beznamiętnie.

- Nie prawda!

- Oj przestań, nie uderzyłam mocno – uśmiechnęła się przepraszająco, po sekundzie jej wybaczyła. – Dobra, odsuń się – machnęła na nią dłonią. – Itachi mi pokazuje sztuczkę, przeszkadzasz.

- Też chcę popatrzeć – fuknęła. Nie będzie się odsuwać na koniec wagonu przecież. Za namową Itachiego przeniosła się na jego drugą stronę. – Zaczynaj, piękny – gdyby wzrok mógł zabijać to ten Sheeiren doprowadziłby Amane do zgonu.

- No to Sheeiren – ujął dłoń dziewczyny, wciskając w nie karty. – Potasuj karty – posłusznie wykonała polecenie posyłając Amane władcze spojrzenie. Potem Itachi odebrał karty, dociskając do siebie rogi kart. – Masz do wyboru dziewiątkę, dziesiątkę, dupa, damę, króla i asa. Co wybierasz?

- Asa…? – zaczęła niepewnie.

- Dobrze, as odpada. Masz do wyboru dziewiątkę, dziesiątkę, dupka damę i króla. Co wybierasz?

- Dziesiątkę.

- Odpada. Masz dziewiątkę, dupka, damę i króla. Co wy…

- Damę – przerwała, spodziewając się co ma odpowiedzieć.

- To teraz kolory. Trefl, karo, kier i pik.

- Serce, znaczy kier – poprawiła się z uśmiechem, który odwzajemnił chowając kary do kieszeni.

- Twoja karta to Dama kier, za który razem mam ją wyjąć?

- Za piątym – zdecydowała, a chłopak tak zrobił, wyciągając za piątym razem wspomnianą kartę. – O kurwa mać, jak to zrobiłeś?  - zawołała zdziwiona.

- Magia – uśmiechnął się.

Ta odpowiedź jednak nie satysfakcjonowała przyglądających się. Dziewczyny bez krępacji wkładały mu ręce do kieszeni spodni, by się wszystkiemu przypatrzeć. Potem tą samą sztuczkę wykonał pomyślnie na Amane, jednak nie zdradzał sekretu.

- Normalnie, twoja iluzja jest sztuką – stwierdziła Sheeiren, jednym wyrazem wzbudziła niebywałe zainteresowanie pewnej dwójki, na co pozostali westchnęli ciężko. Zaraz zacznie się wykład o sztuce. Trzy, dwa, jeden…

- Brednie, hm! Sztuka to nie jakieś sztuczne gówno! – obruszył się chłopak, siedzący na podłodze, gdzie jego uda służyły Tsuki za poduszkę. – Sztuka jest czymś co możesz poczuć. Sztuka… - zatrzymał się, nadając wypowiedzi kulminacji. – jest wybuchem, chwilą. Jest eksplozją, hm!

- Śmieszny jesteś Deidara – wtrącił rudowłosy, opierając się leniwie o ściankę. – sztuka ma głębsze znaczenie. Jest pięknem, które przetrwa z gracją. Tak zwane wieczne piękno.

- Większego idiotyzmu nie słyszałam – zaczęła It. – nic nie może trwać wieczne, to irracjonalne i surrealistyczne.

- Może jakiś śmieszny wybuch jest czymś lepszym? – sarknął Sasori.

- Pewnie, że tak. ekspresja ujęta w kilkusekundowym wybuchu, i barwy zawarte w kuli ognia pojawiającej się podczas eksplozji są zajebiste – wytłumaczyła Tsuki.

- Zgadzam się i to wszystko trwa chwilę – dodała Enma. – Coś a’la jak nie widziałeś to masz kurwa pecha.

- A jak widziałeś to jebane szczęście – dokończyła Tsu, przybijając sobie z dziewczyną żółwika. – Ush, a może ty się wypowiesz?

- Ja? – wszyscy spojrzeli na nią wyczekująco. – Więc… bo ja…- wzięła głęboki wdech. – jestem neutralna. Dla mnie sztuką może być zarówno chwila życia, która nigdy już może się nie powtórzyć, jak i całe życie.

- Jesteś oślepiona swoim optymizmem, hm – odparł Dei.

- A co to ma do tego? – zapytała, lecz obaj artyści woleli przemilczeć odpowiedź. Oczywiste, że nastawienie oceniającego ma wielki wpływ, a Deidara nie miał nic złego na myśli. Optymiści we wszystkim zobaczą coś co im się podoba, dlatego nie potrafią poprzeć jednogłośnie wybranej tezy.

- Nie uważacie, że to co przetrwało z dawnych czasów, jest piękne? – bronił się Sasori. – Bo to taka pamiątka, którą możemy ujrzeć zarówno my, jak i nasze wnuki i prawnuki.

- Trzy do zera dla Dei’a. Dlatego Sasori, bardzo nam przykro – dla uchwycenia sarkazmu, Enma złapała się za miejsce, gdzie znajduję się serce. - ale twoja sztuka to kicz. Żal.

- Ale przynajmniej jesteś seksowny – oznajmiła na rozweselenie Tsu, a wszystkie się zgodziły. Niestety to go nie rozradowało. Utknął z ludźmi mającymi infantylne podejście do sztuki.

- No weźcie – wtrąciła Kirei, żal jej było Sasoriego. Wszyscy zgnoili jego pojęcie sztuki. – kurde, jest rudy, on też może chce mieć coś od życia… - to towarzystwo w ogóle nie wykazało się empatią, jedynie zaśmiali się pod nosem.

- Dzięki, Kirei… naprawdę… - sarknął, no bo co to ma znaczyć? Kolor włosów zobowiązuję do tolerancji? No kurwa, tego jeszcze nie słyszał. To już wolał żeby go nie broniła…

- Sztuka to eksplozja, Kirei – odparła Enma.

- Sama jesteś eksplozja! – burknęła.

- Dziękuję – rzekła, odbierając sobie to określenie jako komplement.

- … głupoty – dokończyła, posłała jej ciepły uśmiech. – Nie cierpię cię.

- Ja dwa razy mocniej!

No i tak się biły słownie, aż ich nie uspokojono, ale po chwili Akasuna znowu musiał walnąć swoje trzy grosze.

- To jest żałosne, na szczęście wieczne piękno jest doceniane, dlatego są muzea i inne takie.

- Taa, dlatego chodzą tam mumie pokroju twojej wielowiecznej rodziny, hm – odgryzł Deidara.

- Deidara, chcesz umrzeć? – zapytał z mordem w oczach.

- Och, zamknijcie mordy! – syknął Hidan, wzbudzając w będących w przedziale staruszkach niesmak tymże wulgaryzmem. Yahiko w jego imieniu przeprosił kobiety, ale w duchu cieszył się, że ta rozmowa została przerwana, jeszcze jedno słowo o sztuce i puści pawia. – Sztuką są wszystkie ładne kobiety, które stworzył Jashin!

- A co z brzydkimi kobietami? – dopytał Nagato, a Yahiko spojrzał na niego z pretensją.

- I ty Brutusie? – wyszeptał sam do siebie.

- Wytłumaczyłbym ci, ale wciąż jedziemy – zaśmiał się. Nie powie przecież, że te brzydkie nie wierzą w Jashina, za dużo ich w tym pomieszczeniu, a sądząc po ich temperamencie, nie zawahałyby się wyrzucić go z pociągu. – Sztuka…

- Dosyć! Przestańcie o tym napierdalać! Uszy odpadają, do chuja pana! – wrzasnął lider, wszyscy zastosowali się do tego polecenia i zamilkli – dziękuję… - dodał w momencie ukojenia.

Po kilku minutach wyszedł do ubikacji, zwalniając ich z kary milczenia. Jak jedna z dziewczyn o imieniu Amane zaczęła komentować dziwotę jego charakteru tak całe Akatsuki się dołączyło i zmieszało lidera z błotem. Sparodiowali jego teksty, jego sposób zachowania w ogóle wszystko. Kompleks władzy do Yahiko bardzo pasował, ale no to właśnie on utworzył te grupkę i miał coś w sobie, przez co wzbudzał ich jakiś tam szacunek.

Po kilku godzinach ciągłej jazdy dotarli na miejsce, zaczynało się już ściemniać. Nic dziwnego, w końcu dochodziła już dziesiąta w nocy. Wszyscy szli grzecznie za liderem, który prowadził ich do schroniska młodzieżowego, w którym mają się zatrzymać. W tle przewijały się różne rozmowy, które się mieszały było coś o sztuce, zjawiskach paranormalnych, religii, konsumpcji dzisiejszego śniadania i kilka innych.

- Liderze… Liderze… Yahiko!

- Czego?! – warknął nabuzowany. Chciał już iść spać, nie da się z nimi wytrzymać.

- Jaki mamy plan na ten weekend? – zapytał Itachi, a wtedy wszyscy ucichli, chcąc znać harmonogram. Yahiko to taki trochę pedant, zawsze ma napisany plan dnia w swoim gejowskim kajeciku. Dziewczyny wolały spontan, ale niech stracą, mogą go wysłuchać.

- No więc, chciałem byśmy po przyjeździe wypoczęli w hotelu. Nie chodzi mi o spanie, chyba że ktoś zechcę, ale by się nie wlec po tym zadupiu – zaczął tłumaczyć, wszystko miał do podziwu ładnie zaplanowane. Podzielone na kilka opcji, w której zawsze chociaż z jedną trafił w ich upodobania.

Po wyjaśnieniu wszystkiego nikt nawet nie musiał zgłaszać jakichś sugestii. Naprawdę świetnie wszystko zorganizował, no można mu pogratulować. Po kilku minutach marszu dotarli do hotelu. Yahiko wraz z Hidanem udali się do recepcji, a reszta usiadła sobie wygodnie na fotelach, rozkoszując się widokiem przytulnego luksusu, którego za niedługo doświadczą.

- Ekstensywne miejsce – stwierdziła Itami, a wszyscy przewrócili oczami, co to kurwa znaczy?

- Według google – zaczęła Sheeiren korzystając z neta w swoim telefonie. – obszerny, rozległy czyli duży – wszyscy w duchu dziękowali jej za spełnienie roli tłumacza.

- Wiecie co? – zaczął Nagato. – Nie wiem jak wy, ale ja jestem padnięty. Więc od razu walnę się do łóżka.

- To ja też – stwierdziła Ushio, dziękując w duchu, że ktoś dzieli jej zmęczenie. Głupio byłoby jej, jako jedynej pójść spać, jak jakiś niewytrzymały przedszkolaczek.

- Ush… - zawołała Tsuki, uśmiechając się wymownie. – chcesz się walnąć do łóżka z… eee – wyleciało jej imię chłopaka. Przykry moment.

- Nagato – podpowiedziała Itami, jednocześnie kończąc myśl koleżanki.

- Nie! – pisnęła szatynka, czerwieniąc się na twarzy. Czy one muszą być takie bezpośrednie? W dodatku przy wspominanym chłopaku, który też się czerwienił. – Nie chcę spać w twoim łóżku… znaczy no… nie chcę! To ostatnia rzecz jaką bym w życiu zrobiła – plasnęła się w czoło, przecież mógł się poczuć urażony! – Nie to miałam na myśli. Jesteś super i w ogóle, ja… ja…!

- Hej! Spokojnie – uśmiechnął się ciepło. – Nie jestem głupi, domyśliłem się – stwierdził, a potem odszedł do recepcji, zostawiając skołowaną dziewczynę. Świetnie, teraz sądzi, że ma go za debila.

- Brawo, Ush – powiedziała wyniośle Tsuki. – złamałaś mu serce i rozum.

- Fakaj się – prychnęła dziewczyna, a przyjaciółka zaśmiała się kpiąco.

Towarzystwo przyglądało się tej scenie i stwierdzili zgodnie, że mają się ku sobie, oczywiście to była telepatyczna myśl męskiego grona. w międzyczasie zaczęli ustalać plany na dzisiejszą nockę, bo niektórzy nie zamierzali spać. Za namową, Deidara i Sasori zgodzili się pójść nad jezioro z czterema lepiącymi się do nich dziewczynami. Itachi natomiast wykazał się lenistwem, ale za to zaproponował grę w bilard, co jest jedną z hotelowych atrakcji.

- Ej, ludzie. Mamy problem – stwierdził podchodzący do wszystkich Yahiko, wyrzucając przed siebie Hidana. Posłał mu ponaglające do przyznania, spojrzenie.

- Co się dzieję? – zapytał po chwili Sasori. wszyscy byli zainteresowani odpowiedzią.

- Ten kretyn nie zarezerwował nam hotelu. Teraz nie ma żadnych wolnych pokoi!

Wszyscy spojrzeli na niego z pretensją. Jak mógł tego nie zrobić? Miał na to tyle czasu. Teraz mają problem, bo nie mają gdzie spać, nie mają kasy, znaczy mają, ale nie na wynajęcie pokoi. Postanowili pójść na plażę nad jeziorem i tam wszystko przemyśleć. Oczywiście po drodze nie szczędzili oszczerstw na Hidanie, którymi się zbytnio nie przejmował. No jejku, był taki zafascynowany wyjazdem, że zapomniał, a potem pomyślał, że ich od razu przyjmą. Nie wiedział, że tyle osób chciałoby w tej dziurze spędzać wakacje. Kiedy dotarli usiedli sobie na piasku, relaksując się widokiem lekkiej fali na jeziorze w świetle księżyca.

- No dobra, zrozumiałem. Weźcie każdy głupek może popełnić błędy – stwierdził, zasiadając z resztą na ziemi.

- Nie, nie każdy głupi… to musi być jakiś super debil, jak ty! – warknął Yahiko.

- Oj tam, ja ci wybaczam – uśmiechnęła się Anayanna, klepiąc go po ramieniu. Wykorzystał swoją żałosną pozycję i jawnie wtulił się w cycki dziewczyny. Reszta koleżanek spojrzała na te parę z pod byka. – No co? Jest seksowny, chętnie mu posłużę ciałem – zaśmiała się, na co przewróciły oczami. Natomiast chłopaki stwierdzili jedno – głupi ma zawsze szczęście. Chcieliby być na jego miejscu.

- Uważaj Sasori – powiedział Deidara i pierdolnął ostro chłopaka w rękę.

- Kurwa mać, co robisz?! – zawołał wściekle, szykując swoje pięści.

- Ko-Komar by cię użarł! – wytłumaczył, ale to nie pomogło. Dlatego szybko wstał z ziemi i zaczął uciekać w stronę wody. Po drodze oboje ściągnęli swoje bluzki, ciesząc oczy dziewczyn, które postanowiły dołączyć do zabawy, odwdzięczając się widokiem. Na szczęście miały już kostiumy na sobie.

Sasori bez skrupułów topił blond przyjaciela, któremu na pomoc przyszły Enma i Tsuki. Biedny chudy chłopaczyna, nie radził sobie z dwiema laskami, smutne. No ale jemu też pomogła reszta… jak skończyła się śmiać. Mimo szykującej się nocy na plaży dobrze się bawili. Na szczęście towarzyszące upały nie kazały im pilnie szukać schronienia. Po jakiejś godzinie taplania się w wodzie, wyszli z powrotem na brzeg. Woda wessała ich całą energię, niektórzy nie mieli nawet siły iść po piasku, jak na przykład Kirei. Jednak jej to wyszło na dobre, bo Sasori ją poprowadził za rękę, sprytnie kurde, reszta warczała na siebie w myślach, że o tym nie pomyślała.

- Padam – stwierdził Nagato siadając na kocu, który wcześniej rozłożyli. – To jakie plany na jutro?

- Przydałoby się jednak coś znaleźć. Może niech ktoś zadzwoni do rodziców, by nam przez neta coś zarezerwowali? – propozycje nie obejmowała dziewczyn, gdyż sami zgodzili się im wszystko fundować. Spojrzenia powędrowały na Itachiego. Tylko on się przyznał do wyjazdu nad jezioro rodzicom, reszta powiedziała, że śpią u Uchihy. Frajer.

- No dobra, ale to rano. Teraz jest za późno.

- Głodna jestem – stwierdziła Amane łapiąc się za brzuch. Yahiko spojrzał na nią z troską.

- Spoko. Hidan pójdzie po jedzenie – zadecydował.

- Hę? Dlaczego ja?

- Już! – warknął wściekle, na co się wzdrygnął. No chuj by to, musi leźć do sklepu tylko dlatego, że laska co mu wpadła w oko jest głodna. Inni jakoś nie są! Amane się uśmiechnęła, kurwa taką władze można wykorzystać.

- Ej, Sasori – Itami szturchnęła rudego po ramieniu. – Lubisz motory?

- Taa, byłem nawet na kilku wyścigach – oznajmił, ale widząc jej błysk w oku postanowił się poprawić. – ale tylko na widowni.

- To tak samo, jak ja. A gdzie byłeś ostatnio?

- Na torze Motegi w Grand Prix.

- Ach Grand Prix, jakie to nostalgiczne – dziewczyna wróciła wspomnieniami do tamtego dnia.

- Też byłaś? – dziewczyna przytaknęła. – Fajnie, nie znam żadnej laski co się interesuję motocyklami.

- Może się kiedyś razem wybierzemy na wyścigi? – zapytała, a Kirei się ożywiła, zaraz odbije jej chłopaka, kurwa musi coś wymyśleć. Pociągnęła go za ramię, skupiając jego uwagę na siebie.

- Sasori… - myśl, myśl, myśl Kirei. – a przejechałeś się kiedyś na motorze?

- No w sumie kilka razy – obie dziewczyny się rozmarzyły. Przed oczami miały widok Akasuny siedzącego na motorze w skórzanym kombinezonie, zdejmującego ponętnie kask z głowy i zaczesując włosy w tył, a przy tym w akompaniamencie obojętnego spojrzenia czekoladowych oczu doświadczyły jego lekkiego uśmiechu, no ślinka leci.

- Ej, ale nie chodzi im o różowego trójkołowca twojej siostry podrzędnej firmy o nazwie „motor” – sarknął Deidara, nie pozwalając kumplowi na odrobinę chwały.

- Spierdalaj – warknął, kopiąc go w wysuniętą nogę.

Po jeszcze chwili rozmowy postanowili udać się spać. Oczywiście wymieniali się ze staniem na czatach, by nikt nie zwędził im toreb czy czegoś co można im ukraść. Mimo wszystko na biedaków nie wyglądają. No i w czasie pilnowania mogli sobie coś wszamać, co zakupił Hidan, gdy wrócił. Choćby z powodu zawracania sobie dupy pilnowaniem rzeczy, musieli znaleźć dla siebie pokoju na choćby te dwie noce, które im jeszcze zostały. 

~*~

DEDYKACJA

A jakże, przedstawiam wam laski z opowiadania :D może zacznę od tej najfajniejszej xD joke, joke alfabetycznie będzie xD I nie są fajne tylko zajebiste xD Kocham je ich blogi i rozmowy z nimi ;D

Amane, Anayanna, Enma Kirei, Itami, Kirei, Sheeiren Imai, Tsuki, Ushio.

Buziaki ;* ;* ;* ;* ;* ;* ;* ;* Dziękuję Wam za komentowanie, czytanie, poganianie, motywowania mnie do pisania xD

OD AUTORKI

Jak widzicie One Shot podzielony będzie na dwie części xD  Inaczej byłby zbyt długaśny, a wam by się nie chciało czytać xD chyba nie muszę wspominać, że nie ma to nic wspólnego z fabułą, to tylko takie moje podziękowanie dla moich kochanych czytelniczek, które wystarczająco dobrze znam xD nie wydaję mi się żebym was tu jakoś uraziła, ale jak tak się stało - przepraszam, nieświadomie :( jakbyście chciały czegoś dokonać w drugiej części to piszcie, postaram się spełnić życzenia xD Ogólnie notka zajęła 8 stron, więc  nie chcę słyszeć, że krótko... jeszcze będzie druga część xD chyba, że nie chcecie... xD 

DATA

albo za tydzień 27.08 albo trochę potem (XD kurde, ale ja dziś nieskładnie piszę XD) znaczy pewne, że jeszcze w sierpniu się pojawi druga część ;D 

INFO

Blogger ostatnio mnie nienawidzi albo mojego bloga i nie powiadamiał o publikacji 29 i 30 rozdziału, jakby co xD 

Ciekawe czy teraz powiadomi ludzi...? xD