#1. Wojna płci.

            W rozświetlonym promieniami słońca pokoju, poprzez rozbrzmiewający niezwykle głośno hałas z ulicy, wydobywający się na skutek ulicznego delikatnego wypadku samochodowego, do życia obudził się blondyn z niebieskimi jak niebo oczami. Swoim zmęczonym jeszcze ciałem ruszył, aby wyjrzeć przez okno:

- No jasny gwint, przecież nic się nie stało, na cholerę robią tyle hałasu? – powiedział sam do siebie, jednocześnie sięgając po komórkę leżącą na podłodze, która okazała się być rozładowana.

            W pierwszej chwili się nie przejął, ale gdy rozglądał się po pokoju, który był pusty, uświadomił sobie, że po raz kolejny zaspał na zajęcia. Przeklinał w myślach te chwile i czym prędzej zebrał ubrania leżące na ziemi, z których wypadł budzik. Blondyn przeraził się widząc kwadrans po dziesiątej, rzucił zegar z powrotem na łóżko, powąchał trzymane w ręku wczorajsze ubrania i mimo, ciut krzywego wyrazu twarzy zaczął zakładać koszulę wychodząc z pokoju. Na korytarzu w biegu ubierał spodnie na bokserki, niestety metoda niezbyt się udała, gdyż blondyn biegnąc sam nadepnął sobie na nogawkę od spodni i z impetem przewrócił się na podłogę.

            Kiedy dobiegł do miejsca, gdzie odbywały się zajęcia, przez chwilę myślał nad jakimś dobrym usprawiedliwieniem, profesor Jiraya zniósł by kilkuminutowe, ale nie godzinne spóźnienie Wszedł cicho do klasy, w której panowała cisza, słychać było jedynie szuranie długopisu o papier, profesora nie było. Blondyn wyszczerzył się wchodząc do sali i witając się ze wszystkimi, w końcu zajął miejsce przy Gaarze, a ten się lekko uśmiechnął:

- Jak na kogoś z kolejnym spóźnieniem, jesteś bardzo zadowolony.

- Heh, jak zawsze, no nie? Tak w ogóle, gdzie jest profesor Zboczek?

- Wyszedł do biblioteki po książki, a my mamy przeczytać i… - zaczął czerwonowłosy, lecz widząc niezainteresowanie ze strony rozmówcy zakończył – ech, nieważne.

            Wtem do klasy wszedł wykładowca z kilkoma książkami w rękach, a jedną otwartą na oścież i zakrywając nią własną twarz. Położył je na biurku i z książką cały czas przy twarzy zawołał:

- Okej dzieciaki, niech któryś się ruszy i rozda klasie te podręczniki.

- Ja to zrobię! – krzyknął entuzjastycznie Naruto, podbiegając do biurka.

- Ech? Naruto, kiedy ty… byłeś tu cały czas? – zapytał Jiraya, z szoku odkrywając swoją twarz, by przyjrzeć się blondynowi, a przez to odkrył mocne zaczerwienienie na policzku w postaci odcisku dłoni.

- No przecież, ja tu ca… Ech? Co się panu stało? Haha, pani Shizune dała panu z liścia? – zapytał śmiejąc się głośno w odróżnieniu od klasy, która tylko lekko chichotała, aby nie podpaść nauczycielowi.

- Jak ty się odnosisz, gówniarzu? Zresztą nie twoja sprawa i cisza tam! Ech, rozdaj te książki… następnym razem od razu będę sprawdzał obecność.

- Zawsze tak mówisz, psorze – oznajmił z uśmiechem, zabierając z biurka książki i rozdając klasie. Mimo wszystko zajęcia z Jirayą nie były dla niego udręką, profesor potrafił prowadzić lekcję w sposób dynamiczny, co Naruto bardzo odpowiadało.

            Zajęcia zakończyły się wcześniej dla studentów architektury, dzięki nieobecności profesor Anko. Granatowłosa dziewczyna z plecakiem zarzuconym na ramię i kilkoma książkami w ręku, kierowała się do biblioteki w celu oddania ich. Weszła do pomieszczenia, w którym panowała absolutna cisza. Na przeciwko regału z książkami o tematyce z medycyny, stała pogłębiona w czytaniu książki dziewczyna, do której bez namysłu podeszła Hinata:

- Cześć Sakura, ty nie na zajęciach?

- Ooo hej Hinatko – odpowiedziała dziewczyna przytulając się do przyjaciółki i odłożyła książkę jednocześnie odpowiadając – ach, szkoda gadać…

- Co się stało? Znowu…

- Tak, tak znowu ta wstrętna szmata mnie wkurw… wkurzyła – zaczęła wyładowując się na regale, układając chronologicznie książki – posprzeczałam się z nią na zajęciach, a profesor Tsunade nie wytrzymała i wyrzuciła nas z sali.

- Przynajmniej Karin też została wyrzucona – stwierdziła z uśmiechem Hinata.

- Mhm… tak, masz rację, przez to zdenerwowanie nie myślę racjonalnie. No a co z tobą? Neji cię nie odprowadzał do akademiku?

- Nie, Lee miał do niego sprawę, więc razem się gdzieś urwali.

- Lee? Czyli Sasuke też już skończył zajęcia – rzekła, jakby do siebie i wyciągnęła komórkę – Ech… dlaczego do mnie nie zadzwonił lub chociaż napisał?

- Może myślał, że nadal masz zajęcia – powiedziała Hinata, gładząc pocieszająco ramię przyjaciółki – nie przejmuj się.

- Okej, może i masz rację. To co, idziemy razem do akademika?

            Hinata tylko kiwnęła twierdząco głową, co wystarczyło przyjaciółce. Miały już wychodzić, kiedy to pani Shizune ich zaczepiła prosząc o odstawienie kilku książek na półki, dziewczyny z chęcią pomogły. Szukały liter zaczynających nazwiska autora, a w tym czasie rozmawiając ze sobą na przeróżne zabawne tematy. Gdy już skończyły wyszły z biblioteki, a wtedy ktoś dobił swoim ciałem do Hinaty, na skutek czego dziewczyna upadła uderzając dosyć mocno głową w podłogę, przez co straciła przytomność:

- Coś narobił debilu?! – warknęła Sakura w stronę sprawcy tegoż upadku.

- Ja… Ja nie chciałem – odpowiedział blondyn, od razu kucając przy dziewczynie – Przepraszam Sakurciu.

- Nie mnie przepraszaj debilu!

- Nie krzycz na mnie, naprawię to – odparł Naruto, podnosząc Hinatę do pozycji siedzącej i opierając jej ciało o swoje – Cholera, jak Neji się dowie to mnie zabiję.

- Chyba nic jej nie jest, jest tylko nieprzytomna… i zapewne obudzi się z nie małym bólem głowy. Pomożesz mi odprowadzić ją do pokoju w akademiku.

- Ech?! Kiedy ja mam jeszcze zajęcia.

- To nie było pytanie, durniu. Sama sobie nie dam rady przecież.

            Niezbyt zadowolony blondyn, już niemal nadal zamierzał protestować, lecz w jego objęciach drgnęło ciało dziewczyny, wracała jej przytomność. Naruto trochę się oddalił, nadal jednak ją asekurując. Hinata zamrugała kilka razy, od razu łapiąc się za tył głowy, w bolące ją miejsce. Potem rozejrzała się w koło napotykając się na niesamowicie niebieskie oczy, kiedy doszło do niej, że jest w objęciach swojej miłości, jej twarz natychmiast pokryła się purpurą. Czym prędzej wyrwała się od chłopaka, wstając na równe nogi:

- Przepraszam, Na-Naruto, za kłopot, bardzo przepraszam!

- Nie ma spra… - zaczął, ale pod wpływem miażdżącego spojrzenia Sakury, zmienił wypowiedź – Znaczy się, to ja przepraszam, przeze mnie upadłaś i…

- To nic! – nie wiedząc czemu, podniosła głos, gdy to do niej doszło pokryła się jeszcze większym rumieńcem, natychmiast chwyciła Sakurę za rękę i wybiegła z nią z uczelni. Naruto wpatrywał się w oddalające sylwetki dziewczyn, a potem ponownie skierował się do ubikacji, już wolniejszym krokiem.

            Zajęcia w końcu dobiegły końca, Naruto spojrzał na komórkę, było po 16 i za oknem ciemno, co jak na połowę stycznia było normalne. Przeciągnął swoje ręce i głośno ziewnął, nie bardzo chciało mu się na ten ziąb wychodzić mimo, że akademik był tylko ulicę dalej. Spojrzał na pakującego do torby podręczniki Gaarę i wtem, zadzwonił telefon niebieskookiego. Zerknął na wyświetlacz i odebrał włączając głośnomówiący:

- Tu Naruto z Gaarą, co jest?

- Hej chłopaki, zostaliśmy wyzwani przez leszczy z akademika w Kioto do poważnego sparingu w Counter Strike’u, piszecie się? – powiedział Chouji, z kpiną w głosie dotyczącej przeciwników.

- No, ja jak zawsze – popatrzył jeszcze na Gaarę, który nie pytając przytaknął – Gaara też. To co u ciebie, nie? A i ktoś jeszcze będzie?

- Tak, u mnie i Shikamaru, raczej się zmieścimy. Skład taki jak zawsze. To zbierajcie się dziewczyny i zabierzcie sprzęt, narka!

- Do zobaczenia – powiedział Naruto rozłączając się – Słyszałeś? Nazwał nas dziewczynami, grubas jeden – dokończył żartobliwie.

- Twój zapłon mnie czasem przeraża, Naruto.

            Blondyn odpowiedział tylko głupawym śmiechem, który sugerował, że ma w głębokim poważaniu zdanie przyjaciela. Oboje, gdy tylko się przebrali w zimowe ubrania, skierowali się do akademiku. Szli powoli, gdyż mieli śliskie buty, a chodnik był pokryty lodem. Gaara z powagą w spojrzeniu, uważnie stawiał kroki na lodzie, aż nagle ostro się ześlizgnął i upadł na chodnik, niczym postać z jakiegoś anime. Natomiast Naruto, kiedy tylko to zobaczył, zaczął się śmiać jak idiota, przez to sam nie utrzymał się na lodzie i również upadł, tym samym niechcący pozwalając zrewanżować się śmiechem kumplowi.

- Zamknij mordę! – warknął wściekle niebieskooki, ale potem znowu oboje parsknęli śmiechem. Próbowali wstać, ale bez skutku. Naruto na kolanach doszedł do słupa, dzięki któremu wstał, zrównoważył oddech i wolno podchodził do Gaary:

- Idę do ciebie, skarbie!

- Tutaj kochanie, podążaj za mym głosem – odpowiedział śmiejąc się razem z nim i wciągając w ten żartobliwy dialog. Już po otrzymaniu pomocy, trzymając niebieskookiego za rękaw od kurtki przeszli przez zamarznięty chodnik – sukces. Przed akademikiem spotkali grupkę dziewczyn, bardzo dobrze im znanym.

- Cześć Sakurcia! Dokąd się wybieracie? – zapytał Naruto

- Hej chłopaki, a idziemy do knajpki u Ichiraku, pouczyć się – powiedziała wskazując na laptopy w ręku każdej dziewczyny – a wy?

- My będzie…

- Ech?! Ichiraku? Kupicie mi miskę ramen na wynos? Albo od razu 5? – przerwał wypowiedź przyjaciela, klękając na kolanach przed dziewczynami – Proszę!

- Powaliło? I tak mamy co trzymać – warknęła Ino, wskazując jak poprzedniczka na przedmioty w rękach – Zresztą pewnie nie masz kasy.

Naruto od razu przeszukiwał kieszenie, w których jedynie co było to dziura i zaczął łazić się do dziewcząt:

- A może mi tak postawicie? Ja wam potem oddam kasę, Sakurcia…? Ino…? Tenten…? Hinata…? – wyliczał dziewczyny, które przecząco kiwały głową z wyjątkiem ostatniej. Blondyn już miał ją podejść swoimi jak najsłodszymi oczkami, kiedy to ktoś strzelił go dość mocno w tył głowy i krzyknął do ucha:

- Nawet nie waż się jej naciągać! Nic ci nie kupi, nierobie jeden!

- Ach! Bębenki mi popękają. Neji, co ty tu robisz?

- Zobaczyliśmy was przez okno, znudziło nas czekanie, więc wyszedłem, by was pogonić. Idziecie grać czy nie? Akademik w Kioto już zrobili serwer na CS’ie i czekają.

- Ech, znowu te głupie gry, ile wy macie lat? – spytała Sakura, lecz gdy poczuła na sobie ich spojrzenia, machnęła ręką na dziewczyny i wszystkie się ulotniły.

            Tak samo zrobili chłopcy, ale na korytarzu Gaarze zadzwonił telefon, którego nie mógł sobie odpuścić, a więc poszedł prosto do pokoju. Blondyn również, ale po laptop, a potem na spotkanie na którym byli Shikamaru, Chouji, Sasuke, Kiba, a teraz on i Neji. Bez zbędnego gadania od razu zaczęli grać.

            Było już dosyć późno, kawiarenka u Ichiraku była dawno zamknięta, ale pracująca tam Temari, za zgodą szefa, została w niej dłużej z studentkami. Blondynka na własnym laptopie pisała na zlecenie różne artykuły, które potem odsprzedawała wybranym czasopismom. Reszta dziewczyn w tym czasie zbierała wiadomości do notatek z zajęć, z książek lub internetu. Tenten rozciągła się, zmęczona bezustanną nauką i oparła na krześle mówiąc jakby do siebie:

- Hmm… i pomyśleć, że my się tu uczymy, a chłopaki grają sobie w najlepsze.

- A w co grają? Bo nie wiem czy też mam im zazdrościć – powiedziała Temari.

- W Counter Strike’a podobno. Z ludźmi z akademika w Kioto – odpowiedziała Ino, odsapując od patrzenia, a to w ekran laptopa, a to w książki.

- Och… skąd ta rywalizacja?

- W sumie, raz wybraliśmy się w weekend do Kioto, za namową opiekuna, aby się zintegrować, no i tam przez weekend na boisku przy studiach mieli zawody, a wiesz jacy są chłopcy… albo raczej pomysły Naruto i Kiby. Wprosili się, wyzwali ich i wygrali.. jednym puntem przewagi.

- Rozumiem, a więc rewanż w Counter Strike’u…

- Taa, to taka durna gra… - zaczęła Ino, a wszystkie tylko jęknęły przytakując

- Tylko się tam strzela… podkłada bomby… - dopowiedziała Sakura.

- Lub rozbraja… - dołączyła Hinata.                                                                                     

            Temari słysząc ich głosy i nieszczere potakiwania, domyśliła się, że każda z nich w to grywa jednak nie chcę się przyznać, uśmiechnęła się lekko do siebie i powiedziała, niby obojętnie:

- To.. może też zagramy? – wzrok dziewczyn wbrew pozorom wyrażał wielką chęć, ale to nie było zgodne z tym co wyrażały przed chwilą – No weźcie, skopiemy im dupska… albo pogramy tak dla siebie.

- W sumie… - zaczęła niepewnie Hinata, na co uśmiechnęła się różowowłosa i dokończyła.

- Nic nam to nie zaszkodzi, ale wszystko zostaję tutaj, musimy dbać o nasz image.

            Wszystkie zgromadzone dziewczęta uśmiechnęły się przytakując w tym samym czasie. Okazało się, że każda ma zainstalowaną grę na swoim laptopie, nawet same były tym zdziwione, ale cieszyło je, że jeszcze istnieją rzeczy, którymi się zaskakują. Wszystkie miały już swój wybrany nick Sakura – Onna (kobieta), Hinata – Hito (osoba), Ino – Sora (niebo), Tenten – Megumi (bogini) i Temari jako Ketsuki (krew), także szybko utworzyły serwer o nazwie „Team Girls” i zabrały się do grania między sobą. Szło im bardzo imponująco Podzieliły się na anty i terrorystów i sprytnie umieszczały bomby i pilnowały czy broniły się wzajemnie. Nie dalej niż po pół godzinie Hinata patrząc na statystyki krzyknęła do dziewczyn:

- Laski, mamy towarzystwo.

- Ech,  mogłyśmy zrobić na hasło... – rzekła Sakura, po chwili zerkając na statystyki i widząc nowe nicki, od razu parsknęła śmiechem – O ja pierniczę, podpisali się imieniem i nazwiskiem, kretyni! Widzę będzie 6 na 5… a nie Chouji zrezygnował.

            Dziewczyny zaczęły się nabijać z ich oryginalnych pomysłów, a Temari dogryzła swojemu chłopakowi, że jako jedyny podpisał się tylko „Shika”, bo zapewne mu się nie chciało, Kiedy miało dojść do nowej rundy, na chatcie pojawił się post:

- Naruto Uzumaki: Czołem laski, wy nie w kuchni, gdzie wasze mejsce? :D

            W płci pięknej, aż zawrzało, każda od razu zabrała się za odpisanie:

- Onna: Uzumaki, zginiesz pierwszy!

- Megumi: Goń się, leszczu >.<

- Ketsuki: Mocny tylko w gębie, już po wieczorynce jest, dziecko.

            O tak, były z siebie niesamowicie dumne, już się zabierały za poważną grę, kiedy dopisali:

- Kiba Inuzuka: Przepraszam za kolegę… na każdym serwerze wstyd mi przynosi… a właśnie, poszukuję kucharki, która się piszę? :P

- Naruto Uzumaki: Hahaha ;D

- Laski, błagam odpiszcie im jakąś ripostą, bo zaraz się tu ujawnię – powiedziała Sakura, a żyłka na jej skroni zaczęła pulsować. Ino zgłosiła się do odpisania, a dziewczyny zaczęły się nabijać ze łzami w oczach:

- Sora: Chłopaki, chłopaki macie takiego małego, że potrzebny wam przewodnik, żeby go znaleźć ;]

- Ketsuki: Hahahaha, o kurwa, hahaha xD

- Onna: Ale pojechałaś, hahaha XD

- Naruto Uzumaki: … To oznacza wojnę! Podzielcie nas na płeć piękną i kuchenną ;]

            Dziewczyny się zgodziły i tak też zrobiły, resetując swoje statystyki i zaczynając od nowa w już poważną grę z chłopakami. Oczywiście chat nadal opiewał w bezczelne docinki każdej ze stron. Dziewczęta komunikując się między sobą w pomieszczeniu, knuły plany i strategie, co pewnie robili i chłopcy. Hinata razem z Sakurą weszły postaciami do ciemnego budynku, widząc dość wysoką skrzynie, granatowłosa kucnęła swoją postacią robiąc Sakurze jakby, schodek na skrzynię własnym ciałem, potem odeszła w głąb ciemności, Sakura zauważyła idącą postać Naruto i uprzedziła Hinatę, ta wybrała bronią nóż i z zaskoczenia, a także od tyłu dźgnęła go nożem, usłyszała okrzyk dumy od koleżanki i pojawił się wpis na chatcie:

- Naruto Uzumaki: Hito, dobrze posługujesz się nożem…

            Hinacie od razu zarumieniły się policzki, a przyjaciółki znając jej uczucia do blondyna skomentowały długim i mówiącym samym za siebie „uuu”.

- Hito: Dziękuję :)

- Naruto Uzumaki: Nauczyłaś się w kuchni? :P

- Ketsuki: Spadasz Uzumaki!

            Napisała, bez uzgodnienia Temari i dała mu tak zwanego kicka, który rozłączył go na dobre z grą. Hinata, stanęła w obronie chłopaka, że niby wyrażał swoje zdanie, jednak one nie dały się przekonać, kontynuując grę.

- Neji Hyuuga: No nareszcie, było od razu wypierdolić.

- Sasuke Uchiha:  Wreszcie błysnęły wiedzą…

- Kiba Inuzuka: Haha Sasuke, dojebałeś XD ale teraz jest nas mniej

- Shika: Upierdliwe…

            Dziewczyny zaczęły się coraz bardziej irytować z każdą nową wiadomością, dlatego grały jak prawdziwe mistrzynie, były na równym poziomie z chłopakami, ale przez ciągłe rozstawianie bomb wygrywały, co nie bardzo im się podobało

- Sasuke Uchiha: No kurwa mać, zostawcie te bomby, bo zaraz mnie coś…

- Onna: Uchiha, kup sobie świerszczyki i baw się na swoim poziomie ;)

            Różowowłosa uśmiechnęła się lekko, a reszta aż się zdziwiła, że potrafi tak dogryzać własnemu chłopakowi.

- Zawsze chciałam mu to powiedzieć – skomentowała z dumą w głosie

- Sasuke Uchiha: Mój poziom jest ponad skalą odpowiadającym rzeczą materialnym. Ale ty chyba umiałabyś mi dogodzić ;]

- Sakura, on ewidentnie z tobą flirtuję, pierdolony playboy – warknęła Ino, odstrzeliwując w grze głowę Inuzuki, patrząc na to triumfująco.

             Hinata w międzyczasie wyłączyła grę i pożegnała się z dziewczynami pod pretekstem zmęczenia, tak naprawdę zaczęło się już tam ładnie sypać i cały zamiar niewinnej gry zamienił się w prawdziwą wojnę płci.

- Onna: Spierdalaj niedogwałcie!

- Sasuke Uchiha: A będziesz mnie gonić? ;]

- Shika: Nie prowokujcie, bo się robi męcząco, a to jest upierdliwe…

- Ketsuki: Shika, masz bardzo mały zasób słów

- Shika: Jesteś zbyt męcząca, aby ci to tłumaczyć… wystarczy, że jednej to robię

- Ketsuki: Swojej mamie? ;]

- Kiba Inuzuka: Ej, chłopaki gramy czy gadamy? :P

- Shika: Gorzej… dziewczynie ;]

- Neji Hyuuga: Sam się na to pisałeś, związując się z blondynką ;]

- Shika: Taa, wiem… upierdliwe

- Megumi: Hyuuga, ty pieprzony szowinisto :/

- Sora: Imbecyle, zaraz wam nogi z dupy powyrywam >.>

- Kiba Inuzuka: Sora, bo za karę pójdziesz do kuchni :D

            Po tym krótkim dialogu w dziewczynach, tak ostro zawrzało, że grały jeszcze lepiej niż przedtem, Temari włączyła mapkę, która była jak ogromna kuchnia komentując, że walczą na ich terenie. Mimo złości, bardzo dużo się śmiały, a to z gniewu facetów, przelewanego na chata, a to z ich wygłupów, jak zeskakiwanie z lodówki na ziemie, by sprawdzić czy zginą, zginęli.

            W międzyczasie w jednym z pokoi, również odbywać miała się internetowa rozmowa, a dokładniej przez program skype, na którym znudzony czekaniem Gaara był zalogowany. Siedział na łóżku przed laptopem już dobre 2 godziny, w tym czasie zdążyłby pograć sobie wraz z kumplami, irytujące, jak można poprosić o rozmowę, a samemu się na nią spóźnić taki kawał czasu. Z tych przemyśleń wyrwało go wreszcie wysłane zaproszenie, ubrał na uszy słuchawki z podpiętym mikrofonem i włączył obraz.

- Cześć misiu, długo czekałeś? – zapytała niewinnym głosem dziewczyna w ekranie. Miała jasnobrązowe włosy długością sięgające do ramion i czarne jak głęboka otchłań oczy.

- Witaj Matsuri. Tak, ale mogłem się spodziewać, że odstawisz jakąś szopkę.

- Oj tam, pewnie i tak nie miałeś nic lepszego do roboty… a i nauka nie jest czymś lepszym.

- Nie zamierzam się z tobą o to sprzeczać, natomiast miałem plany, bardzo przyjemne – oznajmił, czym wzbudził ciekawość szatynki.

- Na serio? No to przepraszam… z kim mnie zdradzasz?

- Heh, źle mnie zrozumiałaś, to był inny plan, którego taka smarkula nie zrozumie.

- Miałeś grać w gry z kumplami – wypaliła z uśmiechem, tym samym niszcząc zagranie chłopaka – Po twojej minie widzę, że zgadłam. Zapewne twój przystojny przyjaciel cię namawiał.

- Naruto. Może nauczysz się jego imienia?

- Po co? Ty i tak wiesz o kogo mi chodzi, ech muszę go… znaczy was odwiedzić.

- Do tego czasu pewnie znajdzie dziewczynę, albo mu w tym pomogę.

- Co? Niby czemu? Nie cierpisz się wpieprzać w życie innych – stwierdziła Matsuri. Bardzo dobrze go znała, w końcu minęły już jakieś dwa lata odkąd rodzina zaaranżowała ich niby związek.

- No tak, ale potem sumienie by mi nie dało spokoju – dogryzł z uśmiechem, a ta pokazała mu język ze złością – Ale do rzeczy. Czego chciałaś?

- Podsłuchałam, kiedy babcia mówiła przez telefon, że ma dość twojej nauki, tego że, odwlekasz tym nasze małżeństwo i podobno ojciec ma z tobą o tym pomówić – poinformowała dziewczyna.

- Ech, ta nasza gierka z związkiem, robi się skomplikowana…

- Ale nie wycofasz się? Nie chcę znowu chodzić na randki planowane przez babcię.. znowu wybierze jakiegoś pryszczatego czy coś…

- Heh, może sprawiasz wrażenie jakby tacy ci się podobali? – skomentował, ale widząc jej wyraz twarzy zamilkł – a ten no, co u Kankurou?

- A nie wiem, szwenda się z bratem w poszukiwaniu jakiejś roboty, chwilowo marnie im to wychodzi – rzekła Matsuri zaplatając sobie z włosów warkocze.

- Ach, no cóż ja będę kończył, niektórzy regularnie chodzą do szkoły.

- Czekaj! – zawołała, powstrzymując czerwonowłosego przed wyłączeniem – Nie odpowiedziałeś mi, nie wycofasz się? Daj słowo.

- Obiecuję… a teraz idź już spać – powiedział z troską zakańczając rozmowę.

            Może i wkurzał go układ jaki ich rodziny zawarły, ale dobrze mu się z czarnooką rozmawiało. Sama również nie popierała tego pomysłu, ale w głębi duszy podoba jej się udawanie narzeczonej Gaary.

            Sylwetka dziewczyny już pojawiła się w akademiku z racji tego, iż panuję mróz, policzki granatowłosej są czerwone z zimna, nawet wychodząc z kawiarni nie zapięła do końca swojej kurtki. Nie przejęła się tym, zrobi sobie gorącą herbatę w akademickiej kuchni, jak wiadomo kuchnia i łazienki są oddzielnie, w akademiku nie ma takiego luksusu. Weszła na drugie piętro i już miała zamiar iść do kuchni, kiedy to kichnęła, a z rąk wypadła jej jedna książka, którą podniósł niebieskooki, wychodząc z pokoju Shikamaru i Choujiego.

- Na zdrowie – powiedział z uśmiechem czekając, aż odbierze z jego rąk książkę.

- Och, N-Naruto… dziękuję ci – rzekła odkrywając miejsce, gdzie może wcisnąć jej książkę. Tak zrobił i chciał się oddalić, jednak zatrzymał go jej głos.

- Na-Naruto zaczekaj… proszę… tu masz dwie porcję ramen od Ichiraku, wystarczy podgrzać… kupiłam dwie, bo nie miałam więcej pieniędzy.

- Naprawdę?! – zawołał patrząc do środka reklamówki – Hinata, chyba cię kocham! Zaraz skoczę do pokoju i oddam ci kasę.

- Nie przejmuj się tym…

- Muszę. Inaczej twój nadopiekuńczy kuzyn pobiję mi mor.. twarz – poprawił się szybko, pamiętał jak Neji go opierniczył  za przeklinanie przy dziewczynie. Cała ta rodzinka była dla niego jakaś kopnięta.

- Nie powiem mu, a mi wystarczy, że będziesz najedzony – uśmiechnęła się zaczerwieniając mimowolnie, a potem zaniosła kolejnym kichnięciem.

- Oj, chyba łapie cię przeziębienie – zaczął kładąc dłoń na czole dziewczyny, co spowodowało w niej szybkie bicie serca i ognisty rumieniec na policzku – Jesteś jakaś rozpalona, chodź zrobię ci gorącej herbaty – i chwycił jej rękę ciągnąc do kuchni.

- Nie dziękuję… Ja pójdę do swojego pokoju.. odpocząć, dobranoc – wypowiedziała zakłopotana i zeszła na parter, gdzie znajdował się jej i Sakury pokój. To prawda, bardzo kochała Naruto, ale jego bliskość ją przerażała, a jednocześnie tego pragnęła. To było skomplikowana, nawet ona nie pojmowała walki toczonej przez rozum i serce.