#14 Kocham.

Tekst podkreślony na ten kolor jest wątkiem erotycznym - takie hentai xD

Napiszcie w komciu, czy mam se dać siana z tym :P

            Wszyscy patrzyli na Kakuzu zdezorientowani, no Kushinie nawet było miło słysząc to pytanie. Raczej na diablice z tymi włosami się nadawała. Nawet nie zauważyła, jak młody chłopak zaczął niebezpiecznie przybliżać do niej swoją twarz. Na szczęście Minato w porę zareagował i odciągnął w tył swoją żonę. Hidan zauważył te złość w postawie blondyna, no kto by pozwolił na takie coś? Ale postanowił rozładować sytuację.

- Anioł? – zaśmiał się głośno. – Chyba nie sądzisz, że po śmierci pójdziesz do nieba? – śmiał się, a kumpel spiorunował go spojrzeniem. – No już, już. Nic ci nie jest?

- Właśnie, nic panu nie jest? Może pan wstać? – pchnęła męża, aby mu pomógł.

- Chyba.. kurwa… boli – wystękał wstając. – żebra i ręka.

- Kochanie, może zawieziemy go do szpitala? – spytała męża, Kakuzu na te czułe słówko do blondwłosego mężczyzny drgnął, nie podobało mu się to. Wiedział, że zakochał się w tym aniele od pierwszego wejrzenia.

- Tak, oczywiście. Chodź mi pomóż, ciebie też podwieziemy – powiedział do siwowłosego, co przyjął z niezadowoleniem.

- Ale gdzie? Do szpitala? Nie, ja… nie mogę, bo… - pomyślał a potem kaszlnął ciężko. – Jestem chory.

- A więc nie chcesz iść do szpitala, bo jesteś chory? – zapytał głupio Minato.

- Przecież to twój przyjaciel, do cholery no! – wtrąciła Kushina, następnie wzięła Kakuzu pod rękę i powoli prowadziła go na tylne siedzenia.

- Przyjaciel? To takie mocne słowo… - stwierdził obojętnie.

- To może wrócimy do Hyuugów, może go zna…

- Hyuugów? Państwo pewnie są znajomymi. Ale jest późno, pojadę. W końcu jestem jego najbliższym – oznajmił Hidan lekko podenerwowany, po czym usiadł na przodzie.

            Minato i Kushina, nie rozumieli zmiany decyzji, ale to nic. Blondynowi bardziej nie podobało się, że to Kushina będzie siedzieć obok poranionego mężczyzny, po tej akcji z przed chwili, jego zazdrość została aktywowana. Na dodatek, przez całą drogę dotykał z fascynacją jej włosów i prawił komplementy. To on może to robić, do cholery!

            Natomiast jakieś pół godziny temu, w klubie, impreza trwała w najlepsze, na parkiecie się działo. Wszystkim dopisywał bardzo dobry humor, śmiało mogli zaliczyć ten wypad do udanych. Ale pewne dwie osoby bawiły się w trochę inny sposób, znaczy ciągle się śmiali i tak dalej, ale z perspektywy ich partnerek wyglądało, jakby nie kontaktowali z tym światem. Zastanawiały się o co chodzi, przecież nie wypili dużo, ani one, ani reszta, nie były w takim stanie, który aktualnie odznaczał się mocnymi przepychankami.

- Hej, hej, hej! – zainterweniowała Sakura, z pomocą Hinaty odciągnęły swoich partnerów od siebie. – Co wy wyprawiacie? Najpierw śmiechy, a potem się szarpiecie?

- To ten ciul zaczął! – warknął Naruto, szarpiąc się lekko by wyrwać się białookiej.

- Jebnę ci – zagroził Sasuke.

- Ale o co chodzi? – zapytała spokojnie Hinata.

- On sądzi, że jeżeli siła w trajektoriach działająca na ciało, wynosi zero to wówczas porusza się po torze krzywoliniowym. Gówno prawda! – zbulwersował się blondyn. – Wszyscy wiedzą, że w takim przypadku zgodnie z pierwszą zasadą dynamiki Newtona ciało porusza się torem prostolinijnym.

- Eee… - dziewczyny wytrzeszczyły oczy. Takie mądre wywody z ust Naruto, zdecydowanie jest coś nie tak. - Weźcie przestańcie się nabijać – mówiła Sakura. – Znając życie oboje się mylicie.

- Mi się wydaję, że Naruto dobrze powiedział… wiesz zdawałam maturę z fizyki – rzekła Hinata.

- Poważnie? – zapytała zielonooka z niedowierzeniem. – No to Sasuke, mylisz się.

- Sugerujesz, że jestem głupi? – odparł brunet. Sakura była zszokowana tą nadinterpretacją – Zresztą co ja się przejmuje zdaniem takiej lalki Barbie.

- Nie będziesz tak do mnie mówił Uchiha – zmarszczyła nos w oburzeniu.

- Bo co? Rzucisz we mnie bluzką za cztery tysiące jenów? – sarknął.

- Nie prowokuj durniu, bo nie omieszam ci przypieprzyć – zagroziła Sakra.

- Ideologia twojej mentalności, nie obliguje mnie do prowadzenia z tobą merytorycznej konwersacji! – oznajmił Sasuke, a dziewczyna co chwilę otwierała buzię i ją zamykała…cóż nie rozumiała co do niej mówi. – W twoim języku, nie będę z tobą rozmawiał.

- Skończymy rozmawiać, jak ja powiem, że skończyliśmy! - zawołała wkurzona.

            Hinata patrzyła z przerażeniem na kłócącą się parę, co gorsza zauważyła, że Sasuke zmienia tematy, kręci się jak dziwak tłumacząc, że jest planetą. Ewidentnie coś było nie tak. Po chwili ogarnęła się i zauważyła, że nie ma przy niej Naruto, zaczęła przepychać się przez tłum, by go szukać. Pomagali jej w tym Tenten i Neji. Modliła się, żeby to nie kuzyn go znalazł, bo to się źle skończy. Wykrakała, w jej stronę szedł szatyn ciągnąc Uzumakiego za fraki.

- Był przy scenie – odparł Neji, ustawiając go ostro przed kuzynką.

- Co tam robiłeś Naruto? – zapytała, biorąc go za ręce, by się już nie oddalał będąc w takim stanie.

- Zapisałem was, wszystkie dziewczyny do pewnego konkursu – zaśmiał się szatańsko, lecz potem się zakrztusił powietrzem.

- Co?! – wykrzyczały Hinata i Tenten, miały nadzieje, że żartował.

- No! Chodź Hinata, zaprowadzę cię – zawołał blondyn.

- Naruto! – zawołała desperacko, lecz ten zaczął ją ciągnąć w kierunku sceny..

- Same kłopoty, pójdę to jakoś odkręcić. Zgarnij wszystkich do stolika – poprosił Tenten, która jedynie przytaknęła.

            Pierwszymi, których znalazła byli Sasuke i Sakura. To był dziwny widok, ale i komiczny. Sasuke skakał na ścianę jak idiota. Tenten od razu chciała wiedzieć  o co chodzi, więc szturchnęła przyjaciółkę, ukazując wyczekujące wyjaśnień spojrzenie.

- Sądzi, że jest Spider-man’em i chcę się wdrapać na ścianę – szatynka nie wytrzymała i parsknęła śmiechem. – Masakra, ale siara – stwierdziła zła. Tenten od razu wyjaśniła jej decyzję Nejiego, szybko się zgodziła licząc na pomoc kumpeli. Podeszły do czarnookiego.

- Sasuke, co ty odpierdzielasz? – zapytała brązowooka.

- Jestem spider-man, nie Sasuke. Chcę wejść na ścianę, ale moje pajęcze moce , nie działają – wytłumaczył z powagą, potem zwrócił się do Sakury. – M.J. teraz światu grozi zagłada!

            Obie dziewczyny z trudem powstrzymywały się od śmiechu, bo no cóż… ta powaga była zabawna. Po chwili doszli do nich Temari razem z Shikamaru, dziewczyny wyjaśniły im zachowanie Sasuke, który ciągle upominał się o miano spider-man’a. w końcu blondyna popchnęła Narę ku Uchihie.

- Wyjaśnij mu wszystko, doktorze Connors – rozkazała władczo, dając mu tożsamość mentora spider-man’a z filmu.

- Ech?! Dlaczego ja? – posłała mu karcące spojrzenie. – Upierdliwe… Sasuke – nie zareagował. – Ej, Sasuke – znowu nic. – Parker, zbliż się!

            I na to miano zareagował, Shikamaru wymyślał całkiem logiczne wytłumaczenie na zanik mocy. Dziewczyny śmiały się w najlepsze i przybiły piątki. Następnie razem odciągnęli go do stolika, potem zaś inaczej zaczął odwalać numery.

            Tymczasem przed sceną, Neji próbował wycofać dziewczyny z konkursu, tłumacząc kolegą idiotą. Organizator nie robił problemów, bo kandydatek i tak nie brakowało. Zadowolony z tej decyzji Neji podszedł do stojących niedaleko Naruto i Hinaty. Spojrzał na niebieskookiego, który był bardzo radosny obejmując się z białooką. Chyba wszystko wróciło do normy.

- Chodźmy może do stolika – zasugerował Neji, rzucając ponaglające spojrzenie.

- A załatwiłeś… - kuzyn od razu przytaknął. – Naruto, chodźmy – uśmiechnęła się czule do chłopaka, łapiąc go za rękę.

            Przedzierali się powoli przez szalejący tłum, Neji bacznie zerkał w tył czy kuzynka idzie za nim. Wtedy do Hinaty dobił lekko jakiś młody chłopak.

- Przepraszam – rzekł z uśmiechem, potem chciał się oddalić, ale Naruto go zagadał.

- Mam ci wpieprzyć? Uważaj jak chodzisz! – warknął, a chłopak się powtórzył z przeprosinami. – To moja dziewczyna!

- Bardzo piękna – stwierdził uprzejmie.

- Co?! Chcesz wpiernicz?! Podrywasz cudzą kobietę?! – warknął kolejny raz chwytając go za koszulę.

- Nie, ja tylko.. nie chciałem…

- A co kurwa, nie jest piękna?!

- Jest! Ale ja… nie w tym sensie… ja… - chłopak miał minę, jakby miał zaraz narobić w gacie.

- Naruto! Przestań proszę – zaoponowała białooka, lecz ten odepchnął ją od siebie, przez co delikatnie dobiła do Nejiego. Ten miał mord w oczach, najwyraźniej teraz wybudziły się w nim pokłady agresji.

            Hyuuga wraz z kuzynką rozdzielili awanturników. Następnie pociągnęli Uzumakiego do stolika, już bez większych przeszkód. Neji spojrzał na grupę przyjaciół z bezsilnością.

- Nam też było ciężko – wyprzedziła go z pytaniem Tenten. – Na szczęście wkroczył doktor Connors – parsknęły śmiechem dziewczęta. – a wy co?

- Długo by gada… znaczy mówić – oznajmiła Hnata. – Macie pomysł… jakim cudem oni… oni…

- Może za dużo wypili? – zasugerowała Temari.

- Wątpliwe, bo pili tyle co ja – stwierdził Nara. – może… dosypali im czegoś do drinków? Chociaż, nie dopóki nie dopiliśmy to się nie ruszaliśmy ze stolika…

- Sakura, a może – zaczęła Hinata. – wtedy gdy nas zagadał…?

- Tak, możliwe! Jak was nie było zagadał nas jakiś student literatury, wtedy nie przypilnowałyśmy drinków, a potem chłopaki za nas dopili… o nie!

            No i wszystko jasne, dziewczyny plasnęły się w czoło. Przez ich nieuwagę, tak się potoczyły sprawy, już postanowiły, że w ramach rekompensaty pomogą im leczyć kaca. Teraz jednak będą ich pilnować przy stoliku i zero alkoholu, reszcie nakazały się jeszcze chociaż trochę zabawić. Wtedy zaś chłopaki zaczęli nabijać się z każdej przechodzącej osoby, albo stawiać się do nich, dziewczyny stale musiały interweniować. Tyle dobrze, że Naruto w jakimś tam stopniu słuchał Hinaty.

- Naruciak ta laska jest fajna, taka w twoim typie – wskazał na ową osobę.

- Jaja se robisz, jest jak… trzydrzwiowa szafa!

- Chłopaki, to jest facet, bądźcie cicho! – wtrąciła Sakura.

- Serio? Ej grubasie! – zawołał Naruto. – Uważaj bo teraz na hipopotamy polują!

- Naruto! – zawołała Hinata, lecz duży chłopak do nich podszedł.

- Mówiłeś coś, maluchu? Chcesz wpierdol?

- Spieprzaj, człowieku, do sklepu chipsy kraść – warknął Sasuke, wraz z blondynem zanosząc się śmiechem.

- Przestańcie – zawołał delikatnie Hinata stając przed chłopakiem, Sakura postąpiła tak samo. – Przepraszamy za nich, nie są dziś sobą…

- Ej, koleś! Twoim pokojem jest kuchnia? – zapytał roześmiany brunet.

- Sasuke! – zawołała i pchnęła go ze złością na krzesło. – Wybacz, to debile. Na nich już za późno.

- Dobra, odpuszczę im. Mają takie szczęście, że mają takie fajne i śliczne towarzyszki – uśmiechnęły się do niego. – Jak wam się znudzą to zadzwońci…

- Ok, Gruby. Nie mów tak szybko, bo się przewrócisz – przerwał Naruto, głupio się śmiejąc.

- Naruto! – krzyknęła Hinata, patrząc przepraszająco na chłopaka. Zignorował to i sobie poszedł. – bezczelny jesteś i dodatkowo śmiejesz się jak głupi do sera.

- Ser, ser, ser… muszę do klopa – stwierdził beztrosko i poszedł w tamtym kierunku.

            Białooka czujnie patrzyła czy chłopak nie zwieje, po jakiś dziesięciu minutach w końcu wyszedł. Lecz jak na niego przystało potknął się o krzesło i wypieprzył. Hinata od razu się do niego zerwała.

- Nic ci nie jest, Naruto? – spytała pomagając wstać z podłogi.

- Nie… Hinata, kochasz mnie?

- Oczywiście – uśmiechnęła się wracając do stolika. – I nic tego nie zmieni. Dlaczego pytasz?

-  Żyję dla twojej miłości – oznajmił i pocałował ją z czułością. Sakura patrzyła na nich rozczulona i po chwili szturchnęła Uchihe, na co jęknął z bólu.

- Czemu ty mi tak nie mówisz?

- Nie bij mnie! – odparł ignorując jej słowa.

            Po chwili wróciła do nich reszta, widząc chłopaków zaczynających śmiać się bez powodu postanowili już wracać. To też nie było łatwe bo chłopaki zaczęli nabijać się z wszystkiego, przytulać do ściany lub stawiać się do kosza na śmieci, którego uznali za wyszczekanego karła.

            Tymczasem do domu powrócili państwo Uzumaki. Z potrąconym mężczyzną było już lepiej, lekarze natychmiast podali go narkozie i zaopiekowali, Minato zostawił u jego przyjaciela swoją wizytówkę firmy, na wszelki wypadek. Kushina jeszcze wcześniej załatwiła, by nie donosił na jej męża, mogą to załatwić polubownie. Nie sprzeczał się, ze względu na swoją anielicę się zgodził.

            Atmosfera potem była jakaś sztywna, nic do siebie nie powiedzieli, a przecież żadnej kłótni nie było. Kobieta weszła do domu i natychmiast została przywitana przez wygłodniałego pieszczocha.

- Chodź Kurama, pewnie jesteś głodny – zawołał blondyn idąc wraz z nim do kuchni.

            Czerwono włosa kobieta, udała się na górę, w celu wzięcia prysznica. Potrzebowała trochę odprężenia. Ciepłe krople wody, które spływały po jej ciele, ukajały cały stres zgromadzony tego dnia. Po kilku minutach wyszła z łazienki ubrana już w krótką piżamę, taką jaką lubił jej mąż. Ale ten bez słowa ją wyminął posyłając jedynie ciepły uśmiech i zniknął za drzwiami łazienki.

- Co ja zrobiłam, cholerka?

            Zapytała samą siebie i myślała nad tym, ale nic. Potem sobie to z nim wyjaśni. W tej chwili chciała zejść do kuchni i zrobić kolacje, ale zaintrygowały ją lekko otwarte drzwi do pokoju syna. Bez namysłu i nie zwracając uwagi na napis na drzwiach „rodzicom wstęp wzbroniony”, weszła do pokoju. Widok był uroczy, Kurama leżał na łóżku Żabki na jego swetrze, który był nasiąknięty jego zapachem. Usiadła obok psiaka, przypominającego lisa i poczochrała jego główkę.

- Co jest? Tęsknisz za nim? – uśmiechnęła się, a zwierzę jedynie patrzyło na nią oddając się głaskaniom. – A myślałam, że to ja ciągle czekam na tego urwisa, kurde!

- Żartujesz? Każdy za nim tęskni – wszedł do środka Minato i kucnął przed żoną.- Co spotykam Konohamaru i resztę wypytują o braciszka Naruto.

- Haha, to nam się syn udał! – zawołała radośnie. – Szkoda, że trochę będzie miał pod górkę z Hinatką.

- Da sobie radę, w końcu to nasz syn – powiedział z uśmiechem całując wierzch jej dłoni. Kurama za ten czas wyszedł  z pomieszczenia, przy nich się nie wyśpi.

- Masz rację – hmm, może jej się wydawało, że jest zły? Teraz na takiego nie wygląda, no skoro jest dobrze, nie ma sensu tego rozwijać. – Ech, mam nadzieję, że tamten chłopak, Kakuzu jakoś się wyliże.

- Taa – odparł lekko poirytowanym głosem. Co ją to obchodzi? Zresztą jak sobie przypomni te sceny, w której się do niej przybliżył, albo dotykał jej włosów to krew go zalewa.

- Co się stało?

- Nic…

- No przecież widzę – rzekła z wyrzutem. – chodzi o niego? – milczenie odpowiedziało samo za siebie, ale postanowiła się z nim podroczyć. – Jesteś zazdrosny?

- Nie, ja tylko… po prostu… bo ja….

- Jesteś! – nie wytrzymała i parsknęła mu śmiechem w twarz.

- Tak, bardzo zabawne… nie chcę, aby kto inny dotykał tych pięknych włosów – oznajmił, chwytając delikatnie za garstkę czerwonych kosmyków. – I zbliżał się do ciebie…

- Doskonale wiesz, że tylko tobie potrafiłabym odwzajemnić pieszczoty – rzekła, całując go czule. – Milutko. Dalej jesteś o mnie zazdrosny!

- Nie jestem zazdrosny…

-  Nie? No to powiem, że jeszcze milej było jak nazwał mnie aniołem… - zamyśliła się uśmiechnięta.

- Dobrze, jestem zazdrosny – stwierdził całując słodko jej usta. – bardzo zazdrosny – pocałunkami przechylał ją na łóżko. – jesteś moja, a ja twój i zaraz ci to udowodnię – podsumował zmieniając styl pocałunków na namiętniejsze, swoją ręką zaczął odpinać guziki z jej piżamy, która składała się z czarnej koszuli i krótkich spodenek. Uwielbiał ją, Kushina w czarnym stroju a do tego takim seksownym doprowadzała go do obłędu.

- Minato, czekaj – spojrzał na nią pytająco. – To pokój i łóżko Naruciaka – mąż uśmiechnął się szyderczo i pocałował łagodnie wargi ukochanej.

- Ale Naruciaka tu nie ma – oznajmił spokojnie.

- Ale… - przerwał jej palec położony na ustach. Nie opierała się już, syn się nie dowie… a pościel wypierze.

            Składał pocałunki na szyi swojej miłości, a ta odsłaniała się, by kontynuował pieszczoty. Robił to, a w międzyczasie czuł, jak jej dłonie szukają końca koszulki, by po chwili zdjąć ją z mężczyzny i rzucić na podłogę. Spojrzała  na niego drapieżnie, czuł przyjemny dreszcz, to go podniecało. Ramiona żony oplotły jego szyję i nachyliły do niej, skutkiem czego był gorący pocałunek, któremu oboje dali się ponieść.

            Włożył rękę pod jej plecy i po chwili uniósł do pozycji siedzącej, w towarzystwie czułych pocałunków ściągnął koszulę czerwonowłosej, objęła go częstując pocałunkami kark. Ten zaś siłował się z rozpięciem biustonosza, gdy mu się udało owa część garderoby wylądowała na podłodze odkrywając jej jędrne piersi. Pchnęła Minato na łóżko przejmując inicjatywę.

            Jej wargi dotknęły jego, a potem stopniowo schodziły niżej, podbródek, szyja i tors, każda część była należycie traktowana czułościami. Blondwłosy zjechał palcami wzdłuż jej pleców, przez co przyjemnie drżała, powróciła do jego ust, ściągając jego dresowe spodnie. Po tym, mężczyzna dźwignął się do pozycji siedzącej i odkrywając kołdrę ułożył żonę na pościeli przykrywając ich ciała. Następnie zsunął z kobiety spodnie wraz z bielizną i rzucił w kąt. Widok ich nagich ciał pobudzał należycie żądze kochanków.

            Kushina ponownie go pchnęła na materac siadając okrakiem. Opuszkami palców jeździła ponętnie po jego torsie. Czując jego gotowość złączyła się z jego ciałem, złączając tym samym ręce z jego. Poruszała zgrabnie biodrami do[prowadzając siebie i męża do słodkiej i namiętnej ekstazy. Wchodziła na niego coraz głębiej oraz coraz zachłanniej. Wyła z rozkoszy, a na ciałach pary zaczynał spływać pot. Zbliżenie wręcz rozpalało ich ciała. Minato po chwili zmienił się miejscami z czerwonowłosą. Upajał jej brzuch pocałunkami stopniowo posuwając się wyżej.

            Kushina jęknęła, jej usta wyczekiwały upragnionej bliskości. A ciało ponownego złączenia w jedno, nie musiała długo czekać. Po chwili doszedł do jej napalonych pieszczotą ust, jednocześnie wchodząc w nią delikatnie. Zaczęła jęczeć ze spełnienia, a jej paznokcie mimowolnie wpijały się w plecy mężczyzny. Lekko syknął z bólu, ale to nie było powodem, aby przerwać te rozkosz, która w tej chwili wypełniała ich ciała.  Minato rozpieszczał swoją partnerkę intensywniejszymi ruchami bioder.

            Pomiędzy miłym stękaniem można było usłyszeć „kocham cię”, które oboje wypowiadali do siebie. Było niebywale przyjemnie, Kushina poczuła, iż zbliża się jej spełnienie.

- Dochodzę – zawołała cicho, lecz wystarczająco by blondyn usłyszał.

            Mężczyzna wyszedł z żony równie delikatnie i obdarował ją pocałunkiem. Kobieta odwzajemniła, będąc też rozkoszowana uczuciem rozchodzenia się nasienia w jej wnętrzu. Wraz z mężem leżeli na jednoosobowym łóżku ich syna wtuleni w swe ciała.

            Granatowooka patrzyła na jego zamknięte powieki i słuchała spokojnego oddechu. Sądziła, że śpi, także musnęła jego wargi, jednak odwzajemnił przedłużając pieszczotę, a na końcu spojrzał na nią z miłością.

- Chyba się spisałem – oznajmił z lekkim uśmiechem, odgarniając jej włosy z twarzy.

- To mało powiedziane, tygrysie – odpowiedziała zatrzymując dłoń męża na swoim policzku.

- Kocham cię, Kushina – wyznał nachyliwszy się i wręczając buziaka w czoło.

- Ja ciebie też kocham – uśmiechnęła się. – teraz nawet jeszcze mocniej – dodała zadziornie, na co zachichotał lekko. – Minato?

- Tak?

- Co jutro ugotować? – spytała zamyślona.

- Kushina… - wysapał jej imię.

- No co? – oburzyła się.

- Psujesz chwilę. Śpij, jutro pomyślisz.

            Zaśmiała się cicho i po krótkim dobranoc udali się na spoczynek. Kushina wtuliła się mocno w jego tors i patrzyła przez chwilę na śpiącą twarz męża. Szczęściara z niej, skoro po tylu latach małżeństwa wciąż jest o nią zazdrosny i z przyjemnością okazuję swoje uczucia do jej osoby.

            Właśnie zmierzali w kierunku akademika, tam gdzie w końcu wypoczną. Choć każdy z nich musiał przyznać, że miał niezłą bekę z wyczynów chłopaków. Zaczepili policjanta, który popijał kawę i ze śmiechem rzekli „dzień dobry, panie pało”, na szczęście ów policjant miał poczucie humoru. W dodatku udało im się odciągnąć chłopaków bez proponowanej pomocy odwozu na odwyk.

            Temari została odprowadzona przez Shikamaru, w sumie to nie chciało mu się tego robić, ale coś co uważa za „upierdliwe” w żadnym stopniu nie obchodzi blondynki. także rozeszli się z nimi ulice dalej od budynku. Dwóch wesołków nadal trzymała wypita wcześniej substancja, Sasuke zszedł na obok i zaczął sikać na mur.

- Sakura! Sakura, chodź tu! – zawoła brunet z dumą. – Patrz!

            Podeszła i spojrzała na „dzieło” chłopaka. Na murze napisał sikami jej imię, w dodatku z błędem. Zakryła twarz w dłoniach, co jakiś czas patrząc na bruneta z politowaniem.

- Uchiha, wiesz, że tu jest błąd? Przez u otwarte się piszę…

- Walić to, wiesz, że jestem dyslektykiem.

- Nie jesteś! – zawołała.

- Zamknij się – powiedział, udając urażonego. – Chciałem jeszcze napisać, że cię kocham, ale nie starczyło mi moczu.

- ŻE CO?! Powtórz.

- Nie starczyło mi moczu..

- Nie to, to pierwsze – zastanawiał się, chyba nie pamiętał. – Kochasz mnie?

- Pewnie, że tak. Kocham cię, Haruno – powtórzył obojętnie, a ta objęła jego szyję i pocałowała.

            Sytuacji przyglądali się znajomi, spodziewali się wybuchu, że oszczał mur. Ale to rozwinięcie nie było złe, szczególnie dla Sakury. Potem, gdy byli już w wewnątrz ciepłego budynku, Sasuke wziął na ramię Sakurę niczym worek ziemniaków, co opiewało w protesty.

- Idziesz ze mną, niewiasto. Posiądę cię tej nocy – stwierdził poważnie.

- Zajebiście! W pokoju będę miał porno w 3D! – ekscytował się niebieskooki.

- Pojebało?! Z dala od pokoju, dzisiaj nikt prócz nas nie ma tam wstępu – zaśmiała się Sakura pozwalając na proponowaną namiętność, Sasuke.

 - Trudno, będę spał z Tobą śliczna – zwrócił się do Hinaty ze standardowym wyszczerzonym uśmiechem. – mam na ciebie ochotę, jak Reksio na szynkę.

- Ej, bez takich – przyciągnął go do siebie, Neji. – Nie pozwolę ci spać u niej, tym bardziej po tym wyznaniu… - zastanowił się chwilę. – Będziesz spał u mnie i Gaary, na podłodze jest miejsce.

- Lipa, kręgosłup mnie boli, wolę z Hinatką – stwierdził łapiąc ją i całując zmysłowo.

            Teraz akurat Sasuke wszedł z niesioną Sakurą do pokoju. Wrzucił ją na swoje łóżko i nachylił, by zadać pieszczoty, zawsze tego chciała, a teraz po jego wyznaniu ta chęć stała się silniejsza. Całował jej słodko pachnącą szyję rozpinając koszulę.

- Och, Sasuke. Nawet nie wiesz, ile czekałam na te chwilę Ach, proszę powiedz jeszcze raz, że mnie kochasz…

- Kocham – odparł szybko i obojętnie, zdejmował i z siebie koszule ciepiąc na podłogę

- Och rany, to mnie tak napala! Kochaj mnie Sasuke, jestem cała twoja!

- Zamknij się – warknął opiewając pocałunkami jej biust.

- Przepraszam, ale to takie ekscytujące… och jak ja ciebie pragnę! – w pewnym momencie zatrzymał się leżąc na jej ciele, głowę trzymając przy szyi. – Sasuke? – zawołała, a ten zachrapał. – No ty chyba sobie, kurwa żartujesz?! Sasuke, wstawaj! Uchiha, kurwa! – krzyczała, próbując go z siebie ściągnąć.

- Sakura… - odezwał się cicho. – zamknij się…

- Ja ci, kurwa dam zamknij się! Złaź ze mnie grubasie! Ech! Ach! Sasuke, uciskasz mnie! – próbowała go z siebie zrzucić. – Ouch, Sasuke ty skurwysynie, mocniej się nie dało wejść na mnie?!

            Tymczasem Neji wraz z Naruto, byli naprzeciwko. Stali i czekali na Gaare, aż raczy otworzyć drzwi do pokoju. W towarzystwie dźwięków jak mniemali, przyjemności weszli w końcu do pomieszczenia. Neji wcześniej jeszcze wytłumaczył współlokatorowi okoliczności i wesołe zachowanie kolegów.

- Sas, chyba nie staję na wysokości zadania… heh staję… kumacie? – zaśmiał się głośnie i w samotności.

- Tak, tak. Naruto, idź spać do mnie na łóżko. Ja i tak się muszę pouczyć – wskazał mu swoje łóżko.

- Ale, tak sam? To ja pójdę po Hinatkę…

- Gdzie kurwa? – zatrzymał go Neji. – Tu kładź swoje zwłoki – rzucił go ostro na łóżko.

- Neji, wyluzuj. Ja tam jeszcze chcę spać – rzekł Gaara.

- Sorry, jest taki, że inaczej nie mogę – wytłumaczył się, siadając na swoim łóżku.

- Neji… - zaczął przez sen, o dziwo, przysypiał od razu po ułożeniu się. – naprawdę kocham twoją kuzynkę.

- Wiem, wiem. Dlatego ci nie wpierdolę za te teksty do niej – wyjaśnił, a Gaara zachichotał.

- Naprawdę ją kocham… bardzo, bardzo kocham – mówił przysypiając. – to tylko na początku chodziło o… z tymi pojebami Gaarą i Sasuke… że założyłem się o przelecenie Hinaty…

- COŚ TY KURWA POWIEDZIAŁ?! – wydarł się, ale ten zasnął, jak niedźwiedź. – Cholera, przysnął… - spojrzał na Gaarę. – Chyba musisz mi coś wyjaśnić!

~~*~~

Dziękuję bardzo za komentarze - mam banana na twarzy, jak je czytam :)

Sorry za tego aprilisa xD Tradycja :P

Wiedzcie,że liczę się z waszymi prośbami ;D