#25. Wesele.

            Nadszedł dzień ślubu. Goście już się powoli zbierali do kościoła lub stali na dworze. Towarzyszące słońce pieściło swoimi promieniami twarze przybyłych ludzi. Hidan razem z Kakuzu czekali na przyjście reszty grupy. Po chwili przybyli Kisame, z żoną. Itachi z żoną i Yukari w jej rękach. Do tego doszedł Zetsu z Reiko, oraz Sasori z Naokim i Miyuki, jego opiekunką;

- Ooo, widzę, Sasori nie tracisz czasu – zaśmiał się Hidan.

- Masz z tym jakiś problem? – zapytał obojętnie, wzrokiem patrząc na Naokiego.

- Nie, nie. Korzystaj. Przecież jesteś rudy, nie masz za wiele okazji – dogryzł kolejny raz, łapiąc na ręce pięcioletniego ulubieńca, Naokiego. Reszta po cichu się z niego nabijała.

- Odwal się, durniu – warknął do niego. – Miyuki, jest tylko opiekunkom Naokiego.

- Twoim przyjacielem też się zajmuję? – sarknął Zetsu, przybijając sobie z Hidanem piątkę.

- Nie zwracaj na nich uwagi – powiedział do szatynki, na co przytaknęła.

- Co za palanty. Itachi z kim ty się zadajesz? – zapytała retorycznie, Kana.

            Potem wszyscy przywitali nową znajomą kolegi, już po normalnemu. Woleli szydzić z Rudego, zawsze tak było. Po chwili spostrzegli zbliżającego się Deidarę z ognistowłosą niewiastą. Tego to się nikt nie spodziewał.

- Witajcie Fiuty… i śliczne panie. Ach i Rudzielcu – Sasori wywrócił oczami. – Przedstawiam wam, przepiękną Mariko – dziewczyna przywitała się. Miała bardzo kobiece kształty, a jej miniówka ze sporym dekoltem wprawiła chłopaków w osłupienie, co nie spodobało się żeńskiej części grupy.

- Ile ci zapłacił? – dogryzł Sasori.

- Nic nie zapłaciłem! – burknął blondyn.

- Oj przepraszam. Ile ci jego matka zapłaciła? – zaśmiał się wraz z towarzystwem.

- Hehe, moje przybycie tu jest dla niego wynagrodzeniem. Ale to pewnie będzie przyjemne spotkanie – puściła oczko do chłopaków i uśmiechnęła się do Itachiego.

            Kana natychmiast zareagowała wrogo i dała mu Yukari na ręce nazywając kilkakrotnie „swoim mężem”. Miyuki odeszła do Naokiego, który postanowił pospacerować kilka razy wokół kościoła, Zetsu i Reiko poszli do kościoła argumentując to uzyskaniem błogosławieństwa związku (Dla sprecyzowania – poszli się pieprzyć w konfesjonale – dop. Hidan). Wtedy do grupki podeszli Obito z Rin i Nagato z jakąś nową dziewczyną.

- Kim jest ta laska? – zapytał Obito, lustrując wzrokiem rudowłosą.

- Jestem Mariko, partnerka Dei’a – popatrzyła nieprzychylnie na Uchihe. Jego w połowie zniszczone ciało wprawiało ją w obrzydzenie. Rin, tak samo jak Kana, od razu nie polubiła tej wyglądem przypominającej zdziry.

- Deidarku jesteś mistrz! – stwierdził zachwycony, a Rin go pociągnęła za ucho do siebie.

- No, Nagato przedstawisz nam swoją towarzyszkę? – zapytała z uśmiechem Kana. Wyczuwała, że to jest partnerka, o której niegdyś wspominał będąc ich gościem.

- To jest Aya, moja dziewczyna – powiedział z uśmiechem Nagato.

– Nie jesteśmy razem – zaczęła poważnie, lecz po pięciu sekundach widoku jego grobowej miny, parsknęła śmiechem. - Żartowałam, nie spinaj się tak. Cześć, jestem Aya.

- Nagato, przygruchałeś sobie laskę z poczuciem humoru? Muszę cię ostrzec, on go nie posiada – naigrywał się siwowłosy.  Reszta chłopaków tylko zachichotała. No cóż, taka prawda. Nagato był tylko zabawny, gdy się nawalił, przynajmniej dla chłopaków.

- Hm, jak mniemam to ten idiota Hidan, który wszystkich wkurwia? – zapytała Nagato, a on przytaknął. – Nagato potrafi żartować, ale są to żarty na poziomie, nie zrozumiesz – zakomunikowała, a wszyscy wyśmiali rozmówce. Prychnął obrażony, kolejna cięta laska. Zdecydowanie za dużo ich na tym świecie.

            Szybko zapoznała się z każdym obecnym, ukazując im swoje cechy. Lubiła żartować z ludzi, ale nie do tego stopnia, by ich obrazić. Hidan zaczął się wymądrzać jaki to on nie jest. Potem wziął na ręce podbiegającego Naokiego. Nagato postanowił iść do zakrystii zobaczyć się z Yahiko. Aya wolała zostać z dziewczynami, natomiast Hidan z pięciolatkiem śmiało dołączył.

            W zakrystii Yahiko rozmawiał z księdzem, który zaśmiewał się z jego stanu i mówił, że wszystko będzie dobrze. Wtem przez drzwi weszły trzy osoby.

- Dzień dobry – powiedział Hidan do księdza.

- Mówi się, szczęść Boże – poprawił go Nagato, jednocześnie witając z duchownym.

            Potem począł podnosić na duchu przyjaciela, a Hidan razem z Naokim zaczęli przyglądać się wszystkim dostępnym tam rekwizytom. Po natrafieniu na kubeczek z wodą święconą, wyszeptał coś Naokiemu na ucho. Malec zachichotał i przytaknął grzecznie.

- Nie bój się stary, zobaczysz Konan to wyluzujesz – powiedział Nagato z uśmiechem.

- Jasne, jedyne co ci grozi to postój twojego przyjaciela w gaciach – dogryzł Hidan.

- Weź, na chu… na co tu przychodziłeś? – poprawił się Yahiko, zadając pytanie.

- No właśnie, zachowuj się wieśniaku – drażnił Hidan, a wtedy do pomieszczenia wszedł chłopak z blond czupryną i dziewczyną o granatowych włosach u boku. – Hinata?!

            Wszyscy od razu skierowali wzrok na siwowłosego. Yahiko już połączył fakty i zorientował się, że Hyuuga jest wybranką Hidana. Bóg jednak istnieje – niechcący wypowiedział to na głos i zaśmiał się radośnie. Nie, nie miał zamiaru rozdzielać Naruto, by tamten miał wolną drogę. Cieszył się z jej obecności. Po prostu.

- Cześć Yahi… - uciął widząc krzywy ryj Hidana. – ko. No nie gadaj, że się kumplujesz z ty kretynem!

- Naruto – upomniała Hinata. – Jesteś w domu bożym.

- Właśnie, nie bluźnij – wtrącił Hadan, a Yahiko nie wytrzymał i śmiał się jak  wariat.

- Chyba czegoś nie rozu… - dalszą wypowiedź Nagato przerwało oblanie wodą jego krocza, przez Naokiego, który się potknął. – Kurrrr… czę! Naoki uważaj jak chodzisz!

- Przepraszam. Nie chciałem! Naruto! Ciocia Hinata! – zawołał uradowany. Natychmiast podbiegł do nich się przywitać, ignorując wściekłego czerwono włosego.

- No wiesz… może nikt nie zauważy – odparł obojętnie siwowłosy. Patrzył morderczo na Naruto, który na złość mu, wtulał do siebie dziewczynę.

- Przecież jestem świadkiem, cholera jasna!

            Wtedy do pomieszczenia wszedł ksiądz, upominając towarzystwo od wulgaryzmów. Po zapoznaniu się z sytuacją, postanowił użyczyć mu spodni. Naruto wykorzystał te chwile, by przedstawić mu Hinatę. Ten spojrzał na Yahiko, a ten od razu przytaknął jego myślom. Granatowo włosa nic nie rozumiała, blondyn się domyślał, ale jednak nie był pewien.

- To może Hidan was zaprowadzi do Ayi, bo bez spodni nie wyjdę.

- Nie chcę być oprowadzany, przez te ciotę – zawarczał Naruto. Hinata spojrzała na niego opacznie.

- Hm, znacie się? – dopytał Yahiko. Oboje przytaknęli, patrząc na siebie złowieszczo. – To się robi, coraz ciekawsze – powiedział sam do siebie, a wszyscy na niego spojrzeli jak na dziwaka, z wyjątkiem Hidana, on to jak na debila. Wzrokiem nakazał mu milczenia.

- Wujku Hidan, muszę siusiu – zakomunikował chłopczyk.

            Tak więc, siwowłosy poszedł z nim do toalety wskazanej przez księdza, pozostawiając te czopy i Hinatę samych. Wtedy Naruto wszystko wyjaśnił, ale jednak namówił wszystkich na zmianę tematu. Wszakże przyszedł gratulować ślubu.

            Po kilku minutach, wszyscy zbierali się do kościoła. Naoki ujrzawszy swojego tatę i Miyuki podbiegł do nich wesoło, za nim szedł wkurwiony Hidan, w ogóle nie skłonny do żartów. Gdy Akasuna zobaczył Hinatę wszystkiego się domyślił i wytłumaczył wszystko chłopakom.

- No Hidan to chyba mamy na ciebie haka – zaśmiał się Itachi.

- To raczej ja mam na każdego z was, pierdolce. Lepiej więc mnie nie wydajcie, ani te wasze lalunie – rzekł tajemniczo, a oni zaczęli się tłumaczyć lub po prostu zakazywać mówić swoim partnerką na ten temat dla większego dobra.

            Kakuzu, wyszedł na przód, gdzie były wolne miejsca i jak to na ofermę przystało, potknął się o wybrzuszenie dywanu, lecz w ostatniej chwili oparł się o pobliską ławkę.

- Nic panu nie jest? – ten głos… odwrócił się do jego właścicielki i doznał szoku. Czerwone, długie, piękne włosy, granatowe oczy i słodko pulchna twarz. To jego anielica. – Ach pamiętam cię! Niechcący potrącił cię mój mąż.

- Tak, to ty. Jak tam leczenie? – wtrącił z pytaniem Minato.

- Dob…

- Jesteśmy, rodzinko – ogłosił podchodzący z Hinatą, Naruto. – Będzie żył.

- To ja już pójdę – powiedział Kakuzu i odszedł z powrotem do grupki. Idealna okazja, aby poznać bliżej śliczną niewiastę, nieważne że jest starsza o ponad dziesięć lat.

- Kto to był? – zapytał Naruto niezbyt przyjemnie. Skoro koleś dołączył o gdzie jest ten  siwy idiota to lepiej, by trzymał się od nich z daleka.

- Znajomy – odrzekł Minato, wraz z Kushiną robiąc im miejsce na ławce.

            Już o nic nie dopytywał, nie będzie pouczał przecież własnych rodziców. Przepuścił Hinatę pierwszą i usiadł obok, w oczekiwaniu na mszę bawił się jej dłonią, poprzez czułe dotyki. Uwielbiał jej delikatną skórę, jej głos, który akurat wdawał się w rozmowę z jego matką, ach mógłby wymieniać jej zalety godzinami, lecz wtedy zabrzmiały pierwsze dźwięki marszu weselnego, a na środku ołtarza wystąpił rozbawiony Yahiko. Powodem był Nagato, który miał na sobie o wiele za duże spodnie, nawet pasek od spodni za bardzo nie pomagał. Naruto parsknął śmiechem, niestety na głos, co zaowocowało karcącym wzrokiem sąsiadów, wkurzoneniemm u Nagato i schowaniem twarzy w dłoniach przez Yahiko, by się nie roześmiać. No ale zapomniał o tym widząc idącą w jego stronę Konan, która była prowadzona przez elegancko ubranego Jiraye. Białowłosy w połowie przykucnął chcąc zabrać jakąś monetę z podłogi, ale córka mocno pociągnęła go do góry.

            Po przekazaniu rudowłosemu córki, klępnął chłopaka w ramie na tyle mocno, że biedak się zgarbił z bólu. No ale uśmiech Konan jego ukochanej wprawił go w sklerozę. Para uklęknęła przed księdzem zaczynając ceremonie.

- Nim zaczniemy, czy ktoś z zgromadzonych sprzeciwia się temu małżeństwu?

- Proszę, niech Hidan się nie odzywa. Proszę, proszę – szeptała Konan.

- Nie martw się, będzie grzeczny – odszeptał jej Yahiko, spojrzała na niego. – Potem ci wyjaśnię.

            Tymczasem grupka nienawidzących się przyjaciół, trwała w ciszy. Milczenie Hidana tylko upewniła ich w tym, że granatowo włosa to jego wybranka. Kana od razu postanowiła mu wszystko utrudniać, bo go nie lubiła i towarzyszyła Naruto, a jego traktowała z sympatią.

            Naruto wraz z Hinatą przysłuchiwali się kazaniu o miłości, zerkając na siebie z tym właśnie uczuciem. Potem nastąpiła chwila ciszy, w czasie której zebrani mogli się zastanowić nad morałem. Naoki wyszedł wraz z swoją maskotką lekko na środek, gdy nikt go nie upilnował, wtedy postanowił przerwać ciszę.

- Proszę państwa! – wszyscy się ku niemu odwrócili. – Oto mój miś!

            Wszyscy parsknęli śmiechem, a Sasori momentalnie zmroził Miyuki wzrokiem, ona miała go pilnować, po to ją ze sobą wziął. Zakłopotana dziewczyna wyszła razem z nim na zewnątrz uprzednio dostrzegając zaśmiane spojrzenie Hidana, jak ona go nie cierpi. Po tym wszyscy wrócili do centrum ceremonii, czyli młodej pary.

- Teraz załóżcie sobie obrączki i wygłoście sakramentalne kwestie – nakazał ksiądz z uśmiechem.

            Yahiko popatrzył ponaglająco na Nagato, aż ten się ruszył do poduszki z pierścionkami. Podszedł do nich z uśmiechem, a w momencie kiedy Yahiko zabierał okrągły przedmiocik, spodnie z jego przyjaciela się zsunęły. Najpierw Aya parsknęła niepohamowanym .śmiechem, a potem całe pomieszczenie. Para młoda też nie wytrzymała, w dodatku mając taki dobry widok na czerwonego koloru twarzy Nagato i podenerwowanego trzymania za swoje spodnie.

            Następnie już wszystko potoczyło się dość spokojnie, czasami ktoś nagle zaczynał się śmiać na wspomnienie tamtego wydarzenia, ale to tyle. Młoda para pod kościołem została obsypana  ryżem i przyjmowała wszelakie życzenia i koperty z sumą na dobre rozpoczęcie drogi życia.

            Zbliżała się dwudziesta druga, a zabawa na weselu zaczynała się rozkręcać. Dzieci coraz mniej, można się było rozluźnić, zaczynać pić czy coś. Przy stoliku, gdzie siedzieli Naruto, Hinata, Minato, Kushina i Jiraya towarzyszyły głośne śmiechy na przemian z zirytowanymi wtrąceniami. Mimo prób białowłosego nieprzyzwoite tematy zawsze były ignorowane, więc centrum zainteresowań była złamana ręka Minato.

- Kushina! – upomniał ją. – Ty syna każ twardą ręką, a nie męża!

- Ej! Odwal się, ja jestem grzeczny – fuknął.

- Naruto, nie tym tonem – zbeształ go Minato, a jego profesor zaczął cicho z niego szydzić.

- Minato, daj spokój – wtrąciła Kushina i tym razem Naruto wystawił język do profesora. Szybko tego pożałował, bo Hinata go za to pociągła za ucho.

- Ała, ała, ała, ała! Dobra przepraszam, ała, puść! – skamlał cierpiąco. To był jego słaby punkt, o którym przypadkiem się wygadała jego mama. W końcu puściła go, nabijając się z gniewnej miny chłopaka. – Zabawne.

            Naburmuszył się, ale to tylko jeszcze bardziej rozbawiło towarzystwo, wtedy doszła do nich młoda para, stając się centrum zainteresowań.

- I jak tam? Denerwowałeś się? – zagadał Minato.

- Troszkę, ale Nagato rozładował sytuacje – stwierdził Yahiko, wszystkie pary oczu spojrzały na czerwono włosego i parsknęła śmiechem. – Zresztą widok mojej kochanej Konan, też pomógł.

- No to świetnie, ja mam nadzieję, że  będziecie razem do końca, zwrotów nie przyjmuje – zaśmiał się Jiraya.

- Co? Tak źle ci ze mną było? – zapytała Konan.

- Nie, córeczko, ale teraz twój pokój posłuży mi jako gabinet – wyszczerzył się.

- Ulżyło mi, że to gabinet – odetchnęła teatralnie.

- Okej, to ja porwę ci Hinatę do tańca – zawołał Yahiko, podając jej dłoń.

- W takim razie ja uprowadzam ci Konan – odpowiedział Naruto.

            Tak poszli w taniec, zostawiając swoich rodziców. Jednak mieli co robić, komentowali taniec młodych albo wspominali studia. Jiraya nauczał Minato w szkole, nawet w sumie pomagał jego ojcu w założeniu firmy, mieli wspólne tematy. Wtedy do stolika podszedł znany małżeństwu mężczyzna.

- Witam, widzę, że mąż zajęty, to pomyślałem, że dołączę – zaczął z uśmiechem i zajął miejsce, gdzie przedtem siedział Naruto.

- Heh, czyżbym wyglądała na znudzoną? – zaśmiała się Kushina – Może nasze pierwsze spotkanie nie należało do najprzyjemnniejszych.. Kushina Uzumaki – wyciągnęła rękę z uśmiechem, natychmiast ją pochwycił.

- Kakuzu – w dalszym ciągu trzymał jej dłoń. – Masz bardzo delikatną skórę.

- Dziękuję – zarumieniła się. – Trochę poniszczona od prac domowych – zaśmiała się.

- To nie przeszkadza ci być piękną – oznajmił uwodzicielsko, wtedy to jej mąż objął ją ramieniem z lekką zazdrością. Rozmowy nie słyszał, ale te ujmowanie jej dłoni było irytujące.

- Przeszkadzam? – zapytał z uśmiechem, cmokając żonę w skroń.

- Nigdy, kochanie – odpowiedziała czerwono włosa i oderwała z uścisku rękę, by pochwycić nią ramię męża. – Towarzyszył mi w rozmowie, kiedy zająłeś się panem Jirayą.

- Mój błąd,  na czym wam stanęło? – zapytał, ani myślał zostawić z nim żony.

            Chociaż w dalszej rozmowie nie sprawiał wrażenia jakiegoś zagrożenia. Znaczy wyglądał na zrównoważonego, dojrzałego mężczyznę, całe obawy Minato jakoś przeszły, a nawet pojawiła się między nimi nić porozumienia. Aż do stolika przyszli Naruto z Hinatą, młodzieniec zadawał mu mnóstwo irytujących pytań. Minato zostawił ich prosząc Kushine do tańca, a Jiraya poprosił Hinate. Nie obyło się bez serii morałów.

- No, a jaki jest Hidan? – zapytał ostrożnie.

- Co to kurwa, przesłuchanie? – zapytał podirytowany, wtem szaro włosy się do nich dołączył.

- Kakuz, może do nas w końcu ruszysz te tłuste dupsko? – zgromił go spojrzeniem, nienawidził jak ta ciota skracała mu imię. – A ty co się gapisz?

- Patrzę na durnia, nigdy takiego nie widziałem – sarknął Naruto.

- To zainwestuj w lustro – warknął.

- Morda, Hidan – oboje spojrzeli na niego zdziwieni. – Naruto chyba się zakumplujemy, wiesz?

- Eee… - tyle zdołał z siebie wydusić.

- Kakuz, co ty odpierdalasz, chuju głupi?

- Zamknij ryja. Naruto, umówisz mnie z twoją matką? – Hidan już skumał, że ta anielica jest starą Naruto. To nie wróży nic dobrego dla niego, a jak Kakuzu będzie mu pomagać? Kurna!

- Pojebało cię koleś? Moja mama ma męża – rzucił, co ten debil sobie myślał?

- W zamian wydam ci Hidana.

- Co kurwa?! Taki jesteś przyjaciel? – zbulwersował się wspomniany mężczyzna.

- Nie będę cię swatał z moją mamą, posrało cię czy co?

            Nie kontynuował z nimi dłużej rozmowy, tylko kazał im wypieprzać, co to w ogóle było? Ten siwy gnojek sam się prędzej czy później wygada. Jeny, ale go wkurzyli. Lepiej powie potem tacie, by uważał na tego popaprańca. Wtedy podchodzili do stolika, tak jak postanowił wziął ojca na stronę, ale ten nic sobie z tego nie zrobił, stwierdził że przesadza. No kurde, nikt mu nie wierzy!

            Natomiast do stolika z gronem Akatsuki i ich partnerek podeszła para młoda, dziewczyny od razu zaczęły wychwalać suknie ślubną i ogólnie komentować zabawę, Faceci od razu zeszli na temat gafy Nagato, z czego nie był za bardzo zadowolony. Kto by chciał, aby się z niego śmiano?

- To nie było śmieszne…

- Nagato, wyluzuj – zaczął Yahiko. – Trzeba mieć dystans do wszystkiego i potrafić się śmiać.

- Dokładnie! Patrz na mnie – wskazał na siebie Hidan. – Ja na przykład potrafię się z ciebie śmiać – kolejny raz parsknęli śmiechem. Aya wtuliła w ramię Nagato również chichocząc.

- To nie było zabawne. Wszystko przez Naokiego, bo mnie oblał – zarzucił w sumie żartem, siedzącemu na kolanach Akasuny, dziecka.

- To wujek Hidan mi kazał! – odparł, dłubiąc skórki w mandarynce. Nagato zgromił go spojrzeniem, przysięga, że go zajebie! Ale jego złość przerwało podejście ojca Yahiko, który prosił go o załatwienie jakiejś sprawy z kucharkami, wtedy to pan młody zabrał ze sobą przyjaciela.

- Ślicznie wyglądasz ciociu! – oświadczył głośno Naoki, przy okazji siadając na kolanach Konan.

- Dziękuję Naoki, też bardzo elegancko wyglądasz – pochwaliła, cmokając go w policzek, na co się obtarł z obrzydzeniem. Towarzystwo zaczęło się śmiać.

- Korzystaj młody – zaśmiał się Deidara.

- Chciałbyś być na jego miejscu, co? – uśmiechnął się perfidnie Kisame. – Nawet własna partnerka olała cię dla innego – powiedział wskazując na Mariko, tańczącą z innym.

- Pozwoliłem jej – prychnął odwracając głowę w bok.

- Jesteś żałosny, nawet twój Danna ma dziewczynę – sarknął Hidan.

- Nie jesteśmy razem, ile razy mam powtarzać? – odparł zdegustowany Sasaori.

- Ale się ponoć przelizaliście – wtrącił Zetsu.

- Naoki powiedział, nie zaprzeczajcie – dodał Hidan.

- To nieprawda – zaprzeczyła w końcu Miyuki

- Prawda! – krzyknął z uśmiechem chłopczyk. – całujecie się codziennie, tak jak ciocia mnie całowała!

- Ach, czyli takie buziaki na przywitanie i pożegnanie. Nic zobowiązującego – odparł leniwie Sasori, nieświadomie też zadając lekki zawód u dziewczyny.

            Hidan był zawiedziony tym przebiegiem okoliczności, ale skoro nic ich nie łączy to pozbędzie się tej wywłoki i ponownie będzie miał pod kontrolą Naokiego. Tymczasem na parkiecie Naruto zamienił się z ojcem partnerkami i śmiało się na nim bawili, wtedy dołączyło też Akatsuki na wzgląd zabaw.

            Panna młoda w końcu rzucała w tył podwiązkę, jako że nie miała bukietu, którą złapała Hinata. Naruto od razu podchodząc do niej wręczył całusa. Teraz on się musi spisać i złapać przedmiot od pana młodego, nie był jakiś nadto zazdrosny, pozwoliłby innemu kolesiowi z nią zatańczyć, czy co się tam zrobi. Jednak jednym z rywali był Hidan, będzie ostro. Yahiko podburzał ludzi pytaniami czy są gotowi albo udawał, że rzuca, a nie rzucał.

- Mogę ci pomóc, za załatwienie mi tańca z twoją matką– zaproponował podchodzący do niego Kakuzu.

- Koleś, nie będziesz umawiał się z moją mamą! – warknął Naruto, zaczynał go irytować.

            Po chwili Yahiko w końcu rzucił w tył zmielony krawacik, do niego od razu wyrwali się Hidan i Naruto, ale przez przepychanki oboje wylądowali na podłodze, ów przedmiot złapał wypchany do zabawy przez synka Sasori. Westchnął ciężko, nie to, że Hinata była brzydka, ale on do takich zabaw się nie nadaję, nie nadaję się do bycia w centrum uwagi. Nienawidzi tego. Naruto był wnerwiony, że nie złapał, a wszystko przez tego głupka, idiotę, kretyna… uch  nikt go tak jeszcze nie wkurzał.

- Spokojnie Naruto – podszedł do niego Nagato wraz z Ayą. – akurat Sasori, należy do spoko ludzi. Nie to co Hidan.

- Właśnie, powtórzysz te słowa przy Hinacie, bo mi nie wierzy, że to kupa gnoju.

- Sorry stary, ale wszystkich nas ma w garści. Nikt nic nie chcę pisnąć… - odrzekł, klepiąc go w ramię.

- Ciekawe co nabroiliście? To ma jakiś związek, że was wszystkich bolą dupska? – zaśmiała się Aya. - Na ich wieczorze kawalerskim musiało się dziać.

- Nie chcę o tym rozmawiać… - stwierdził.

            Naruto zaśmiewał się z kolegi, przyciąga pecha ostatnimi czasy. Wtedy dołączyła do pogawędki Hinata, ale nie zabawiła długo, bo zaczęli wołać szczęśliwców do zabawy. Zarówno ona jak i Sasori się lekko rumienili, szukali wzrokiem ucieczki i tak dalej, no może dziewczynie by się udało, ale rudzielcowi już nie. Spojrzał na Hinatę, jak kazał wodzirej, a ona na niego.

- Patrzcie na nich, mają się ku sobie, jak koty w marcu! – skomentował mężczyzna.

            Wszyscy parsknęli śmiechem, nawet ta dwójka będąc cała czerwona z zażenowania. Ludzie nawet zaczęli wołać gorzko, ale Naruto wyskoczył okazując zazdrość, jego rodzice się z niego naśmiewali do rozpuku. No ale wiedział, że to zabawa, zgodził się jedynie na policzek, więc zaczęły się nawoływania. Wtajemniczeni patrzyli się raz na parę, a raz na Hidana, który milczał i mordował Akasune wzrokiem. W końcu rudzielec cmoknął szybko Hinate w policzek i wszyscy bili brawa.

- No to tak – wodzirej wyłożył na środek krzesło, na które pomógł usiąść białookiej. – Pani sobie ubierze na kostkę podwiązkę – zrobiła jak nakazał. – dobrze, a pana zadaniem będzie podciągnąć dziewczynie tą podwiązkę na udo – Sasori westchnął lekko, szybko pójdzie, nachylił się ku jej kostce rękoma, ale… - czekaj, czekaj chłopcze. Nie używasz do tego rąk. Zrobisz to zębami!

            Zebrani goście od razu parsknęli śmiechem i zaczęli wiwatować, Naruto w sumie jakoś tak zbytnio się tym nie przejął, ma dystans. Ale Hidan odszedł wkurwiony do stołu, to miał być on, a nie ten jebany rudy fiut! Propos niego był cały zażenowany tą zabawą, szydercze śmiechy przyjaciół nie pomagały. W końcu ukląkł przed nią, również była zawstydzona, postanowił zrobić to szybko, ale nie było to łatwe. Hinata miała lepiej zbudowane nogi plus, trzeba było uważać, by nie potargać jej rajstop.

            Nareszcie po trzech piosenkach skończył, cały czerwony wstał z podłogi, kolana pewnie miał czerwone, dobrze, że miał długie spodnie, bo to by w ogóle dwuznacznie wyglądało. Chciał już się oddalić, ale jeszcze zostało jedno zadanie, mianowicie taniec z Hinatą. Konan nałożyła jej na głowę swój ślubny welon. Naruto w międzyczasie udał się do ubikacji. Posyłając szykującej do tańca dziewczyny uśmiech. Wodzirej jakoś tak polubił dokuczać zazdrosnemu chłopakowi, dlatego puścił im wolną piosenkę, blondyn prychnął dla żartu, za bardzo mu się chciało sikać, by pilnować dziewczyny.

            Tymczasem Akatsuki, już bez Miyuki i Naokiego, gdyż wrócili do domu, siedzieli z partnerkami przy stole, zajmując się, jakże wspaniałym zajęciem w obieranie skórek od mandarynki w największe przyrodzenie. Deidara się wkurzał, bo ledwo wydłubał coś na kształt jąder, a już mu się urywało, a nie chciał być gorszy, niż taki Uchiha na przykład.

- Ha! I co powiecie panienki na to? – Hidan pokazał swoją długą ładnie wykonaną skórkę.

- Cześć Hidan – zawołał delikatny głosik za nim.

- H-Hin-Hinata! – zawołał zakłopotany

- Czym się chwalisz? – zapytała z uśmiechem patrząc na jego dzieło.

- To... To taka maska… oczy i trąba słonia – dziewczyny przy stole parsknęły śmiechem, ma ją za idiotkę czy co?

- Nie ważne. Mogę cię prosić chwilkę na rozmowę – nawet nie odpowiedział tylko odszedł z nią w ustronne miejsce. Muzyka grała, ale oni na szczęście byli daleko od sceny.

- Gdzie Naoki? – zapytał Sasori, nie przyłączając się do ich dziecinnego zajęcia

- Miyuki poszła już z nim do domu, bo usypiał – odparła Rin.

- Kazała przekazać byś został i bawił się dalej – dodała Aya. Tylko one, Sachi, Reiko i ta dziwna dziewczyna Dei’a, która całą imprezę go w sumie olewała, zostały z chłopakami. Kana wyszła niedługo po mszy w sumie.

- Mieliśmy wyjść razem, nie chciałem tu z wami siedzieć – stwierdził obojętnie.

- Och, miałeś ciekawsze plany? – sarknął Kisame. – Z opiekunką?

- Po północy zajmuję się tobą, a nie Naokim? – dołączył Zetsu.

- Uwzięliście się na mnie czy co? Co to „dzień gnębienia Sasoriego”?

- My tam mamy to za rok, ale jak ciebie obchodzi jeden dzień – skomentował zielono włosy.

            Wtedy już do nich dołączyli Hinata z całym w skowronkach Hidanem. Pogawędzili wesoło, wszyscy manipulowali szaro włosym pod obecność Hyuugi wciskali mu kity,  które musiał przytaknąć.

- Hinata, a w ogóle skąd się znacie z Hidanem? – zapytał Itachi, a wszyscy się bacznie przysłuchiwali tej dyskusji.

- Jesteśmy sąsiadami, cóż chyba jak wpadłam na was – wskazała na Hidana i Kakuzu. – z siostrą z zakupami. A wy jak się poznaliście?

- W szkole – odparli wszyscy, lecz nie z radością… właściwie trudno zidentyfikować te reakcję.

- Nie przejmuj się… wygłupiamy się – dodał Hidan, rozluźniając atmosferę, jeszcze się wyda, że się nienawidzą. A on to jest ten najgorszy. Już mu wystarczy, że go wkręcili, że niby nic nie piję.

            Wtedy do stolika doszedł Naruto z Mariko u boku. Okazało się, że blondyn zna dziewczynę i to nawet bardzo dobrze, bo to jego eks. Hinacie, by to nie przeszkadzało, gdyby nie zaczęła się do niego przymilać.

- Naruto, daj mi numer do twojej matki – kolejny raz spróbował Kakuzu. Miał go dość.

- Słuchaj Kaktus… - głośny śmiech pozostałych stłumił jego wypowiedzieć.

- To jest Kakuzu – poprawił go Nagato.

- Jeden chuj, słuchaj nie możesz spotykać się z moją mamą!

- To ona o tym zdecyduję – odparł beznamiętnie. No nie no, chyba każdy chciałby dać mu po ciuce, ale zatrzymała go Hinata, której natomiast przerwała Mariko.

- Ej, Naruto, pamiętasz te piosenkę? – zapytała. Wyciszył się zasłuchując w melodię, no niestety pamiętał. – To nasza piosenka! Chodźmy zatańczyć! – i porwała blondyna odrywając od niego skołowaną Hinatę.

Deidara się już totalnie wkurzył, na cholerę ją zapraszał?

OD AUTORKI 

No wybaczcie, ale za nic mi się ten rozdział nie podoba :( Wstawiam, bo jestem przygotowana na hejty xD Poprzedni rozdział lepszy xD chociaż może ten mi obrzydł, bo czytałam go za dużo razy? Możliwe... więc oceńcie :) propos poprzedniego... dziwek nie było, bo mój budżet jest bardzo skromny xD  nie stać mnie na ich wynajem xD tak, tak się wytłumaczę xD Dziękuję wam za wszystkie komentarze, wszystkie wyznania miłosne (xDDD) też was kocham :*:*:* Dzięki, że czytacie :) Pozdrawiam :) :*

W NASTĘPNYM ODCINKU

Kontynuacja wesela - zazdrość Hinaty, czy Naruto ją przekona o swej miłości?

Obito w końcu prosi o Rin o rękę, czy się zgodzi?

A na studiach - Sasuke zaprasza Sakurę wieczorem do siebie, czy do czegoś dojdzie?
Naruto nie ma, gdzie spać! Dokąd pójdzie? Pod most? 

DATA

13.07.2013 <- następny rozdział :)